საქართველოს მოკლე ისტორია - როგორ იმოქმედა კავშირმა ქვეყნის ბედსა და განვითარებაზე.
მას შემდეგ, რაც საქართველო შეუერთდა რუსეთის იმპერიას, ქვეყანაში აღინიშნა ეკონომიკური ზრდა-დაიწყო რკინიგზის მშენებლობა, მოეწყო ახალი საწარმოები. საქართველო სსრკ-ის ნაწილი გახდა, როგორც ამიერკავკასიის სოციალისტური ფედერაციული საბჭოთა
რუსეთის იმპერიასთან საქართველოს ანექსიის შემდეგ ქართული სახელმწიფოს ისტორიაში ახალი ეტაპი იწყება. XIX-xx საუკუნის დასაწყისი ქვეყნის პოლიტიკურ, სოციალურ, ეკონომიკურ და კულტურულ სფეროებში მნიშვნელოვანი ცვლილებების დროა.
ბატონყმობის გაუქმებამ 1864-1871 წლებში ხელი შეუწყო ქვეყანაში სოფლის მეურნეობის განვითარებას: კულტივირებული მიწების ტერიტორიების ზრდა, აგრარული საქართველოს სხვადასხვა რეგიონის ცალკეულ კულტურებად დაყოფის გაჩენა: ხორბალი გაიზარდა აღმოსავლეთში, ხოლო სიმინდი ქვეყნის დასავლეთით. თუმცა, ტექნიკური აღჭურვილობის თვალსაზრისით, ინდუსტრია მაინც ჩამორჩებოდა. მევენახეობა-მეღვინეობა – საქართველოს ტრადიციული ოკუპაცია-მარცვლეულის მეურნეობის შემდეგ ადგილი სამჯერ დაიკავა.
Приглашаем для общения про Грузию
ქვეყნის ეკონომიკური ზრდის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი იყო რკინიგზის აქტიური მშენებლობა. სარკინიგზო კავშირი თბილისსა და საპორტო ქალაქ ფოთს შორის 1872 წელს გაიხსნა, ხოლო 1883 წელს - ქალაქ ბაქოს, თბილისისა და ბათუმის დამაკავშირებელი სარკინიგზო ხაზი. რკინიგზამ გააერთიანა ქვეყნის განსხვავებული ეკონომიკური რეგიონები, ვაჭრობის გაფართოების უფლება მისცა და შექმნა პირობები ინდუსტრიის, პირველ რიგში ქვანახშირისა და მანგანუმის განვითარებისთვის. მანგანუმის ექსპორტი სხვა ქვეყნებში ფოთის პორტის მეშვეობით ხდებოდა, ნავთობის ექსპორტი კი ბათუმის პორტის მეშვეობით ხდებოდა. ტყავის, საპნის და თამბაქოს ნაწარმის ხელნაკეთი წარმოება არ ჩამოუვარდებოდა პოზიციას.
საქართველო დიდხანს არ გაგრძელებულა, როგორც რუსეთის სახელმწიფოს ნაწილი. 1917 წლის ოქტომბრის რევოლუციის შემდეგ, რომელიც რუსეთის იმპერიის დაცემას აღნიშნავდა, შეიქმნა ამიერკავკასიის კოალიციური მთავრობა, რომელმაც ამიერკავკასიის რეგიონი დამოუკიდებელ რესპუბლიკად აღიარა. ხოლო 1918 წელს საქართველოს დამფუძნებელი კრების ლიდერებმა ქვეყანა დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ გამოაცხადეს. 1921 წელს საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარება მოიტანა, 1922 წლიდან კი სსრკ-ის ნაწილი გახდა, როგორც ამიერკავკასიის სოციალისტური ფედერაციული საბჭოთა რესპუბლიკა, ხოლო 1936 წლიდან საკავშირო რესპუბლიკა.
საქართველოს ტერიტორიაზე, ისევე როგორც სხვა საკავშირო რესპუბლიკებში, აქტიურად გატარდა კოლექტივიზაციისა და ინდუსტრიალიზაციის პოლიტიკა. დიდი სამამულო ომის პერიოდმა ქართველი ხალხისთვის უკვალოდ არ ჩაიარა. ქართულმა სამხედრო ფორმირებებმა მონაწილეობა მიიღეს ყირიმის, ტამანის ნახევარკუნძულის განთავისუფლებისა და კავკასიისთვის ბრძოლებში.
XX საუკუნის 70-იანი წლებიდან ქვეყანაში დაიწყო ანტისაბჭოთა, ნაციონალისტური განწყობების გამოვლენა და 80-იანი წლების ბოლოს უკვე მძვინვარებდა აქციები სახელმწიფოს დამოუკიდებლობის დამყარების მოთხოვნებით. პოლიტიკურ ასპარეზზე ორი ლიდერი ზვიად გამსახურდია და ედუარდ შევარდნაძე ჩნდებიან.
1991 წლის 9 აპრილს, ქვეყნის მასშტაბით ჩატარებული რეფერენდუმის შედეგების საფუძველზე, რესპუბლიკის უზენაესმა საბჭომ მიიღო აქტი საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის შესახებ, ზვიად გამსახურდია გახდა ქვეყნის პირველი პრეზიდენტი 1991 წლის მაისის არჩევნების შედეგების შემდეგ. ამასთან, მან ვერ შეძლო ახალი პოსტის დაკავება ოპოზიციური პოლიტიკური ძალების მკვეთრი წინააღმდეგობის გამო. ახლად არჩეული პრეზიდენტი გადააყენეს, ქვეყანას ხელმძღვანელობდა სამხედრო საბჭო, რომელმაც გადაწყვიტა პარლამენტის დათხოვნა და კონსტიტუციის შეჩერება.
შემდგომში სამხედრო საბჭო შეცვალა საქართველოს სახელმწიფო საბჭომ. ედუარდ შევარდნაძე ქვეყნის ახალ პოლიტიკურ ორგანოს ხელმძღვანელობდა. 1992 წლის ოქტომბერში, არჩევნების შედეგად და, არა ჯარის მხარდაჭერის გარეშე, ე. შევარდნაძე გახდა პარლამენტის ლიდერი და დამოუკიდებელი საქართველოს დროებითი პრეზიდენტი.
90-იან წლებში მკვეთრად გაუარესდა პოლიტიკური ვითარება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში, ასევე სუვერენული სახელმწიფოების სტატუსისკენ სწრაფვა და შეიარაღებული კონფლიქტები ერთმანეთის მიყოლებით დაიწყო 1992 წლიდან 1994 წლამდე პერიოდში. 1994 წელს საქართველო დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა კავშირს (დსთ) შეუერთდა.
1995 და 2000 წლებში ე.შევარდნაძე ორჯერ იქნა არჩეული საქართველოს პრეზიდენტად ახალი ხუთწლიანი საპრეზიდენტო ვადით. მაგრამ ქვეყანაში არსებულმა რთულმა პოლიტიკურმა და ეკონომიკურმა ვითარებამ გამოიწვია ზოგადად მზარდი უკმაყოფილება ქვეყნის პოლიტიკური კურსის მიმართ, რასაც 2003 წლის ნოემბერში მოჰყვა "ვარდების რევოლუცია". ე. შევარდნაძემ თანამდებობა ვადაზე ადრე დატოვა, ხოლო ოპოზიციის ლიდერი მიხეილ სააკაშვილი ქვეყნის ახალი პრეზიდენტი 2004 წლის იანვარში ჩატარებული არჩევნების შედეგების შემდეგ გახდა.
მ. სააკაშვილი ორი ვადით "დარჩა" საქართველოს მეთაურად, 2004 წლიდან 2013 წლამდე თითქმის 10 წელი. სახელმწიფო სისტემა იყო ძლიერი საპრეზიდენტო რესპუბლიკა პარლამენტის უმნიშვნელო როლით.
საგარეო პოლიტიკური კურსი მიმართული იყო დასავლეთისკენ, მათ შორის ნატოში გაწევრიანების მიზნით, რუსეთთან ურთიერთობის გაგრილებისკენ. 2008 წლის ომი სამხრეთ ოსეთთან, რომლის შედეგადაც აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი რუსეთმა სუვერენულ სახელმწიფოებად აღიარა, სააკაშვილის პრეზიდენტობის ისტორიულ მომენტად იქცა.
საშინაო პოლიტიკაში აუცილებელია აღინიშნოს მთელი რიგი რეფორმები დაბეგვრის სფეროში (გადასახადების რაოდენობა შემცირდა ექვსამდე), განხორციელდა სახელმწიფო ქონების პრივატიზაცია, ქვეყნის დე-ბიუროკრატიზაცია.
2018 წლის 16 დეკემბრიდან საქართველოს ამჟამინდელი პრეზიდენტი სალომე ზურაბიშვილია.
წაიკითხეთ მეტი ინფორმაცია საქართველოს, მისი მახასიათებლებისა და ღირსშესანიშნაობების შესახებ Madloba კატალოგში. ჩვენ ვცდილობთ მარტივი და გასაგები ენით ავუხსნათ უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისთვის ქვეყანაში დარჩენის ყველა დახვეწილობა. ჩვენ ასევე გეტყვით, თუ როგორ უნდა გახადოთ თქვენი მოგზაურობა ამ მთიან რეგიონში ჯადოსნური და დაუვიწყარი.
12 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად