
საქართველოს ყველა დროშა. ქვეყნის ოფიციალური დროშა, ქალაქების, მუნიციპალიტეტებისა და ტერიტორიების დროშები.
ამოვიცნოთ საქართველოს დროშების ისტორია და სიმბოლოები. ქვეყნის ოფიციალური დროშიდან მუნიციპალიტეტებისა და ქალაქების დროშებამდე — გაარკვიეთ რას წარმოადგენენ ისინი და რა უნიკალური თვისებები აქვთ მათ. ჩაეფლო ფერებისა და სიმბოლოების სამყაროში, რომელიც თავისი დროშებით ასახავს საქართველოს მდიდარ კულტურულ და ისტორიულ მემკვიდრეობას.
საქართველოს დროშა
აღწერა
საქართველოს თანამედროვე ეროვნული დროშა არის თეთრი მართკუთხა ტილო, რომელიც მორთულია ხუთი ჯვრით: ერთი დიდი ცენტრში და ოთხი პატარა თითო კუთხეში. ცენტრალურ ჯვარს, რომელიც ცნობილია როგორც წმინდა გიორგის ჯვარი, გარშემორტყმულია ოთხი პატარა ტოლგვერდა ჯვრით, რომლებიც ცნობილია როგორც ბოლნისი-კაცხის ჯვრები, რომლებიც განლაგებულია ოთხ ოთხკუთხედად. ყველა ჯვარი შესრულებულია წითელ ფერში, რაც განასახიერებს გამბედაობას, მამაცობას, სამართლიანობას და სიყვარულს..

დროშის ეს ელემენტები ღრმა რელიგიურ და კულტურულ მნიშვნელობას ატარებენ. ცენტრალური ჯვარი წარმოადგენს იესო ქრისტეს მაცხოვარს, მის გარშემო ოთხი პატარა ჯვარი კი ოთხი მახარებლის სიმბოლოა. ჯვრების ეს განლაგება არის საერთო ქრისტიანული სიმბოლო, რომელიც ფართოდ გამოიყენება ქრისტიანულ იკონოგრაფიაში.
დროშის თეთრი ფერი, რომელიც ასევე ცნობილია როგორც ვერცხლი ჰერალდიკაში, წარმოადგენს უდანაშაულობას, სიწმინდეს, სიწმინდეს და სიბრძნეს. ამრიგად, საქართველოს დროშის ფერთა პალიტრა არა მხოლოდ ვიზუალურად მიმზიდველ გამოსახულებას ქმნის, არამედ ღრმა სიმბოლურიც არის, რაც ასახავს ქართველი ხალხის ეროვნული იდენტობისა და კულტურული ღირებულებების ძირითად ასპექტებს.

ამბავი
საქართველოს დროშას, რომელიც მიღებულ იქნა 2004 წელს სპეციალური „დროშის შესახებ კანონის“ მეშვეობით, აქვს მნიშვნელოვანი ისტორიული საფუძველი და სიმბოლიკა. პარლამენტის მიერ ოფიციალურად დამტკიცებამდე ამ დროშას იყენებდა პოლიტიკური პარტია ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა მიხეილ სააკაშვილის ხელმძღვანელობით.
დროშის ისტორიული ფესვები შორეულ წარსულშია. მკვლევარი იოსებ ბიჭიკაშვილი აღნიშნავს, რომ ნეკრეს ეკლესიის ნანგრევებში (არაუგვიანეს VI ს.), აგრეთვე ბოჭორმის (X-XI სს.) და ჩხარის (XIII-XIV სს.), 5 სს.5 სს.1 წმ. გიორგის ეკლესიების ფასადებზე აღმოჩენილია დროშის მსგავსი ხუთი ჯვრის გამოსახულება.

განსაკუთრებით საინტერესოა, რომ თეთრი დროშა წმინდა გიორგის წითელი ჯვრით, თანამედროვე სახელმწიფო დროშის მსგავსი, სავარაუდოდ, მე-5 საუკუნეში გამოიყენა მეფე ვახტანგ I გორგასალმა. ასევე არსებობს მტკიცებულება, რომ თამარა მეფემ თეთრ ველზე გამოიყენა დროშა მუქი წითელი ჯვრით და ვარსკვლავით.
გარდა ამისა, ძმები პიციგანების 1367 წლით დათარიღებულ რუკაზე თბილისი მონიშნულია იერუსალიმის ჯვრით, რომელიც შედგება დიდი ჯვრისგან, რომელიც გარშემორტყმულია ოთხი პატარა ჯვრით. ქართველი ისტორიკოსი დ.კლდიაშვილი ვარაუდობს, რომ ეს სიმბოლო საქართველოში გიორგი ბრწყინვალეს დროს იქნა მიღებული.

ამრიგად, საქართველოს ამჟამინდელი დროშა არა მხოლოდ თანამედროვე სახელმწიფოს სიმბოლოა, არამედ ასახავს მის მდიდარ ისტორიულ მემკვიდრეობას.
საქართველოს წინა დროშები
ქართლ-კახეთის სამეფოს დროშა
1762 წელს საფუძველი ჩაეყარა ქართლ-კახეთის სამეფოს, ისტორიულად მნიშვნელოვანი ეტაპი ქართული სახელმწიფოს განვითარებაში. ეს სამეფო წარმოიშვა ორი აღმოსავლურ-ქართული სამეფოს: ქართლისა და კახეთის გაერთიანების შედეგად. ამ ორი რეგიონის გაერთიანება მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო ერთიანი ქართული სახელმწიფოს ჩამოყალიბებისაკენ, რამაც მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინა რეგიონის პოლიტიკურ და კულტურულ ისტორიაზე.
ქართლ-კახეთის სამეფოს დროშა, რომელიც ზოგიერთი თანამედროვე ისტორიკოსის მიერ იქნა რეკონსტრუირებული, იყო სწორი თეთრი ჯვარი შავ ქსოვილზე. ეს დროშის დიზაინი სიმბოლურია, რადგან ის აერთიანებს ძლიერ კონტრასტს თეთრსა და შავს შორის, რაც შეიძლება სიმბოლო იყოს დაპირისპირებების ერთიანობის ან ბალანსის სხვადასხვა ელემენტებს შორის. შავ ფონზე თეთრ ჯვარს ასევე შეიძლება ჰქონდეს რელიგიური კონოტაციები, რაც მიუთითებს ქართველი ხალხის ქრისტიანულ იდენტობაზე.

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დროშა
1918 წლის 26 მაისს (8 ივნისი, ახალი სტილით), ამიერკავკასიის სეიმის დაშლის შემდეგ, საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრებმა საქართველოს დამოუკიდებლობა გამოაცხადეს. ეს ისტორიული მომენტი აღინიშნა დროშის აღმართვით კავკასიის ვიცე-მეფის სასახლის შენობის თავზე, სადაც მანამდე ამიერკავკასიის სეიმი იკრიბებოდა.
ამ მნიშვნელოვან დღეს აღმართული დროშა მოქანდაკე იაკოვ ნიკოლაძემ შექმნა. ეს იყო მუქი წითელი (ძაღლის) ქსოვილი შავი და თეთრი ჯვრით. ტილოების სიგანე დროშის სიგანის ნახევარი იყო, სიგრძე კი მისი სიგრძის 3/8, ხოლო სიგანის შეფარდება დროშის სიგრძესთან იყო 1:2. დროშის შექმნისთვის ნიკოლაძე საქართველოს მთავრობამ 3000 რუბლით დააჯილდოვა.

დროშის ფერთა სიმბოლიკა ღრმად სიმბოლურია: ძაღლისფერი ფერი განასახიერებდა ქვეყნის ნათელ წარსულსა და სიხარულს; შავი ზოლი განასახიერებდა რუსეთის მმართველობის დროს საქართველოს ისტორიის ტრაგიკულ პერიოდს; თეთრი - ერის მშვიდობიანი განვითარება და იმედი. ეს ფერები მე-18 საუკუნის ქართველ მეფეთა დროშებს მიეკუთვნება, რომლებზეც გამოსახულია თეთრი ირიბი ჯვრები ძაღლის ქსოვილზე.

დროშა პირველად საჯაროდ წარადგინეს 1917 წლის 25 მარტს ქუთაისში საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის მიტინგზე. შემდეგ, 1917 წლის 10 სექტემბერს, ქართულმა კანონმდებლობამ დაადგინა, რომ ტილოზე უნდა ყოფილიყო თეთრი ზოლი. 1917 წლის 20 სექტემბრიდან, საქართველოს გერბის დამტკიცების შემდეგ, დაიწყო მისი გამოსახვა სამთავრობო ორგანოების ოფიციალური დროშის თავისუფალი ნაწილის ცენტრში. გერბის დიამეტრი უდრიდა კანტონის სიგრძის ნახევარს, ანუ დროშის სიგრძის 3/16-ს.
აღსანიშნავია, რომ დროშების დამზადებისას ყოველთვის არ იყო დაცული სიგანისა და სიგრძის დადგენილი პროპორციები, აგრეთვე ტილოების სიგანე და მასში არსებული ზოლების რიგი, რაც ისტორიულ დროშას უნიკალურობისა და მრავალფეროვნების ელემენტს მატებს.

საქართველოს სსრ დროშები
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა, პირველი თანამედროვე სახელმწიფო წარმონაქმნი საქართველოში, დიდხანს არ გაგრძელებულა. 1921 წელს, საბჭოთა ჯარების შემოსევის შემდეგ, საქართველოს ისტორიაში ახალი ეტაპი დაიწყო, რომელიც სახელმწიფო სიმბოლიკის ცვლილებებში აისახა.
1922 წელს საქართველოს საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკის დაარსებით ახალი დროშა მიიღეს. ეს იყო წითელი ბანერი წარწერით SSRG (საქართველოს საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა) ზედა მარცხენა კუთხეში. ეს დროშის დიზაინი სიმბოლოა საქართველოს ანექსია საბჭოთა კავშირთან.


1940 წელს საქართველოს უზენაესმა საბჭომ ახალი დროშა მიიღო. წარწერის ფერი შეიცვალა ოქროსფერით და დროშაზე ახლა გამოსახული იყო აბრევიატურა სსრ (სსსრ), რომელიც ხაზს უსვამდა საქართველოს საბჭოთა კავშირს.

1951 წლის 11 აპრილს შემოიღეს ახალი დროშა, რომელიც იქცა საქართველოს საბჭოთა ეპოქის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობად სიმბოლოდ. ეს იყო წითელი ქსოვილი ლურჯი ზედა ზოლით. ზედა მარცხენა კუთხეში იყო ლურჯი კვადრატი, რომლის ცენტრში იყო წრე წითელი ჩაქუჩით და ნამგალით წითელი ხუთქიმიანი ვარსკვლავის ქვეშ. 24 წითელი სხივი წრიდან კვადრატის გვერდებზე გადავიდა. ამ დროშის უნიკალური თვისება ის იყო, რომ ჩაქუჩი და ნამგალი მზადდებოდა წითელში და არა ტრადიციულ ოქროსფერში - ამით გამოირჩეოდა საქართველოს სსრ დროშა სხვა საკავშირო რესპუბლიკების დროშებისგან.

საქართველოს დროშა (1990-2004 წწ.)
1990 წლის 14 ნოემბერი მნიშვნელოვანი მომენტი იყო საქართველოს სახელმწიფო სიმბოლოების ისტორიაში: საქართველოს სსრ უმაღლესმა საბჭომ მიიღო დადგენილება საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დროშის დაბრუნების შესახებ, რომელიც გამოიყენებოდა 1918 წლიდან 1921 წლამდე. ეს ნაბიჯი საბჭოთა კავშირის დაშლის დროს ეროვნულ ფესვებთან დაბრუნებისა და დამოუკიდებლობის სურვილის სიმბოლო იყო.
სამხედრო დროშები




რელიგიური დროშები
საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის დროშა უნიკალური სიმბოლოა, რომელიც აერთიანებს საქართველოს რელიგიურ და კულტურულ ტრადიციებს. მიუხედავად იმისა, რომ დიზაინით ის საქართველოს ეროვნული დროშის მსგავსია, ამ ორს შორის არის განსხვავებები. ეკლესიის დროშა შედგება თეთრი ქსოვილისგან, რომელზეც გამოსახულია წითელი ჯვარი ლურჯი საზღვრით - ეს არის წმინდა ნინოს ჯვარი საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე პატივცემული წმინდანის. წმინდა ნინოს ჯვარს განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ქართულ ქრისტიანობაში და ხშირად ასოცირდება საქართველოში ქრისტიანობის მიღებასთან.
საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის დროშის დამატებითი უნიკალური ელემენტია მისი გამოყენება ბანერის სახით. ბანერი არის დროშის ტიპი, რომელშიც ქსოვილი მიმაგრებულია არა ვერტიკალურ ბოძზე, არამედ ჰორიზონტალურ ჯვარზე. ეს დროშას განსაკუთრებულ, საზეიმო იერს ანიჭებს და ხშირად გამოიყენება საეკლესიო მსვლელობებსა და რელიგიურ ცერემონიებში.

რეგიონების დროშები
აჭარის დროშა

აფხაზეთის დროშა

მუნიციპალიტეტებისა და ქალაქების დროშები
ქალაქ თბილისის დროშა

ქალაქ ბათუმის დროშა

ქალაქ ქუთაისის დროშა

ქალაქ რუსთავის დროშა

აბაშის მუნიციპალიტეტის დროშა

ადიგენის მუნიციპალიტეტის დროშა

ამბროლაურის მუნიციპალიტეტის დროშა

ასპინძის მუნიციპალიტეტის დროშა

ახალგორის მუნიციპალიტეტის დროშა

ახალქალაქის მუნიციპალიტეტის დროშა

ახალციხის მუნიციპალიტეტის დროშა

ახმეტის მუნიციპალიტეტის დროშა

ბაღდათის მუნიციპალიტეტის დროშა

ბოლნისის მუნიციპალიტეტის დროშა

ბორჯომის მუნიციპალიტეტის დროშა

ვანის მუნიციპალიტეტის დროშა

გაგრის მუნიციპალიტეტის დროშა

გარდაბნის მუნიციპალიტეტის დროშა

გორის მუნიციპალიტეტის დროშა

გუდაუთის მუნიციპალიტეტის დროშა

გურჯაანის მუნიციპალიტეტის დროშა

დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის დროშა

დმანის მუნიციპალიტეტის დროშა

დუშეთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ზესტაფონის მუნიციპალიტეტის დროშა

ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის დროშა

ყაზბეგის მუნიციპალიტეტის დროშა

კარელიის მუნიციპალიტეტის დროშა

კასპის მუნიციპალიტეტის დროშა

ყვარლის მუნიციპალიტეტის დროშა

ქედის მუნიციპალიტეტის დროშა

ქობულეთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ლაგოდეხის მუნიციპალიტეტის დროშა

ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ლენტეხის მუნიციპალიტეტის დროშა

მარნეულის მუნიციპალიტეტის დროშა

მარტვილის მუნიციპალიტეტის დროშა

მესტიის მუნიციპალიტეტის დროშა

მცხეთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტის დროშა

ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ონსკის მუნიციპალიტეტის დროშა

საგარეჯოს მუნიციპალიტეტის დროშა

სამტრედის მუნიციპალიტეტის დროშა

საჩხერის მუნიციპალიტეტის დროშა

სენაკის მუნიციპალიტეტის დროშა

სიღნაღის მუნიციპალიტეტის დროშა

სოხუმის მუნიციპალიტეტის დროშა

თელავის მუნიციპალიტეტის დროშა

ტერჟოლის მუნიციპალიტეტის დროშა

თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტის დროშა

თიანეთის მუნიციპალიტეტის დროშა

ტყიბულის მუნიციპალიტეტის დროშა

ხარაგაულის მუნიციპალიტეტის დროშა

ხაშურის მუნიციპალიტეტის დროშა

ხელვაჩაურის მუნიციპალიტეტის დროშა

ხობის მუნიციპალიტეტის დროშა

ხონიას მუნიციპალიტეტის დროშა

ხულოს მუნიციპალიტეტის დროშა

ცაგერის მუნიციპალიტეტის დროშა

წალენჯიხის მუნიციპალიტეტის დროშა

წალკის მუნიციპალიტეტის დროშა

წყალტუბოს მუნიციპალიტეტის დროშა

ჭიათურის მუნიციპალიტეტის დროშა

ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის დროშა

ჩხოროწყუს მუნიციპალიტეტის დროშა

შუახევსკის მუნიციპალიტეტის დროშა

33 კომენტარები
შედით კომენტარის დასატოვებლად
А что насчëт флага Грузии, хочу отметить, что цвета действительно отражают характер народа - дружелюбные и храбрые!