ქართული კინოს დაბადება. საქართველო-კინოსტუდია-საბჭოთა პერიოდის საყვარელი ქართული ფილმები
საქართველოს კინო და მისი ცვლილებები დროთა განმავლობაში. კინოს განვითარება 1921 წელს დაიწყო და 30-იან წლებში მათ უკვე შექმნეს მულტფილმები. საქართველო - კინოსტუდია 1953 წელს გამოჩნდა და მას მთელი ეპოქა უკავშირდება. ახლა კი 21-ე საუკუნეში ქართული ფილმები ძალიან პოპულარულია, რადგან მათ კეთილი და ყურადღებიანი ადამიანები ქმნიან.
ყველაფერი ქართული კინოს შესახებ ⬇️
ქართველ ხალხს ცხოვრების დახვეწილი გაგება აქვს. ეს განსაკუთრებით აშკარაა ხელოვნებაში, რომლის მთავარ ჟანრს შეიძლება ეწოდოს იგავი.
ქართული კინო ძალიან გულწრფელი. ავტორები თბილი იუმორით და მსუბუქი ირონიით გვიყვებიან სევდიან ან სასაცილო ისტორიებს ცხოვრებიდან. ეს ფილმები გამოირჩევა კავკასიური ეროვნული არომატით, მათი გმირები არიან ბრძენი, ღია, აფასებენ კომუნიკაციის ხალხის სიხარულს. მათ მაყურებელი ახსოვს კავკასიელ ხალხებში დამახასიათებელი ხასიათის, სიამაყისა და დამოუკიდებლობის სიძლიერით.
განაცხადა იტალიელმა რეჟისორმა ფედერიკო ფელინიმ:
"ქართული ფილმი არის აბსოლუტურად უნიკალური ფენომენი, ნათელი, ძალიან ბრძენი, გულწრფელი. არის ყველაფერი, რამაც შეიძლება ტირილი გამოიწვიოს და უნდა ვთქვა, რომ ეს ადვილი საქმე არ არის."
ქართული კინოს დაბადების ოფიციალურ თარიღად ითვლება 1912 წელი — "აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში" დაბადების წელი, ვასილი ამაშუკელის მიერ გადაღებული პირველი სრულმეტრაჟიანი კინო ნარკვევი.
პირველი მხატვრული ფილმია" ქრისტინე", 1916 წელი, რეჟისორი ალექსანდრე წუწუნავა.
Приглашаем для общения про Грузию
საბჭოთა პერიოდის საქართველოს კინემატოგრაფია
აქტიური კინემატოგრაფიის განვითარება ქვეყანა ფუნქციონირებს 1921 წლიდან, როდესაც საქართველოს რესპუბლიკის სახალხო კომისარიატის დაქვემდებარებაში შეიქმნა კინოს განყოფილება. შემდეგ, 1923-1938 წლებში ჩამოყალიბდა ტრესტი "საქართველოს გოსკინპრომი" ანუ ტფილისის კინოსტუდია. აქ, 30-იან წლებში, მათ დაიწყეს მულტფილმების შექმნა.
1938-1953 წლებში მუშაობდა თბილისის კინოსტუდია, ერთადერთი სსრკ-ში, რომელიც 1948 წლიდან 1952 წლამდე ყოველწლიურად 2-4 ფილმს აწარმოებდა.
საქართველო-ფილმი
საქართველო - კინოსტუდია 1953 წელს გამოჩნდა და მას მთელი ეპოქა უკავშირდება. აქ გადაღებულია ათასზე მეტი მშვენიერი ფილმი, რომელთაგან ასამდე დამსახურებულად მიიღო სხვადასხვა პრიზი და ჯილდო საერთაშორისო კინოფესტივალებზე. მაგალითად, თ. აბულაძის ფილმმა "მონანიება" 1987 წელს მიიღო კანის კინოფესტივალის გრან პრი.
საბჭოთა პერიოდში არსებული მკაცრი ცენზურის მიუხედავად, ქართველმა კინემატოგრაფისტებმა შეძლეს შეექმნათ ორიგინალური, ორიგინალური ფილმები, რომლებიც სცილდება ტრადიციულ სოციალისტურ რეალიზმს. ისინი მეტაფორულია, მათ აქვთ ეროვნული არომატი, ხალხის სიმპათია და რბილი იუმორი.
საბჭოთა პერიოდის ერთ-ერთი პირველი ნათელი ფილმი იყო თენგიზ აბულაძისა და რეზო ჩხეიძის მიერ 1955 წელს გადაღებული" ლურდჯა მაგდანა". მომდევნო წელს ფილმმა მიიღო საპატიო დიპლომი ედინბურგის საერთაშორისო კინოფესტივალზე. და კანის კინოფესტივალზე იგი მოხვდა მოკლემეტრაჟიანი ფილმების კონკურსის ნომინაციაში, როგორც "საუკეთესო ფილმი გამოგონილი სიუჟეტით".
1964 წელს რეჟისორმა რეზო ჩხეიძემ გადაიღო ფილმი "ჯარისკაცის მამა", რომელიც კულტი გახდა მთელ ყოფილ სსრკ-ში. ეს არის ნამდვილი ამბავი მოხუცი გლეხის, ნამდვილი ქართველის შესახებ, რომელიც ფრონტზე მიდის დაჭრილი შვილის მოსაძებნად და ფრონტის ხაზზე რჩება. ის მამობრივად ზრუნავს ახალგაზრდა ჯარისკაცებზე, ეხმარება მათ ჯარისკაცის რთულ ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ფილმი არ დატოვა გულგრილი, რადგან ნაკვეთი რეალურ ცხოვრებაში გადაიყვანეს, ყოველგვარი ფიქციის გარეშე. ფილმს მიღებული აქვს რამდენიმე პრიზი და ჯილდო.
ამავე პერიოდში ქმნის კინორეჟისორი ოთარ იოსელიანი. მისი პირველი მოკლემეტრაჟიანი ფილმი "აპრილი" გამოვიდა 1962 წელს. ორიგინალური ავტორის სტილი გამოიხატა მის პირველ სრულმეტრაჟიან ფილმში "Listopad" (1966), რომელმაც კანში ერთდროულად ორი პრიზი მიიღო.
კინემატოგრაფიის ასეთი წარმატება საქართველოში იყო თბილისის თეატრალურ ინსტიტუტში კინოსა და ტელევიზიის ფაკულტეტის შექმნის ერთ-ერთი მიზეზი (1972). შემდგომში, 1992 წელს, ინსტიტუტი ცნობილი გახდა, როგორც თეატრისა და კინოს სახელმწიფო ინსტიტუტი. მისმა კურსდამთავრებულებმა შექმნეს შესანიშნავი ფილმები. ლირიკულმა კომედიებმა და იმდროინდელმა მოკლემეტრაჟიანმა ფილმებმა მაყურებლის განსაკუთრებული სიყვარული მოიპოვა, მათ შორის: "ვერიანის კვარტალის მელოდიები", "კრანკები", "ყველაზე სწრაფი მსოფლიოში" და სხვა მშვენიერი ფილმები.
ქართული კინოს აყვავების პერიოდი 80-იან წლებში დადგა. ყოველწლიურად სხვადასხვა ჟანრის 60-მდე ფილმი იწარმოებოდა. იმ პერიოდის ქართული კინემატოგრაფიის განვითარებაში დიდი წვლილი შეიტანა გია ყანჩელიამ, რომელმაც უამრავი ფილმისთვის შექმნა მუსიკა და სცენარისტმა რეზო გაბრიაძემ.
1980-იანი წლების ბოლოს და 1990-იანი წლების დასაწყისში სახელმწიფომ შეაჩერა კინემატოგრაფიის ფინანსური მხარდაჭერა. ამ წლების ფილმებში ასახულია ქაოსი, შიში და სასოწარკვეთა, რომელიც სუფევდა ქვეყანაში. მათ შორის: "არა, მეგობარო! გ. მგელაძის, რ. გლურჯიძის "სხვისი სახლი", ალეკო ცაბაძის" ღამის ცეკვა " და სხვა.
1993 წლის შემდეგ შეიქმნა დამოუკიდებელი კინოკომპანიები და კერძო სტუდიები, რომლებიც დამოუკიდებლად ირჩევენ მომავალი ფილმების თემებსა და სცენარებს. ეროვნული ფილმის სტილი, ფილმების შინაარსი და მსახიობების მსახიობობა თანდათან იცვლება.
21-ე საუკუნის ქართული კინო
2001 წელს შეიქმნა ქართული კინემატოგრაფიის ეროვნული ცენტრი. კინოცენტრის მთავარი მიზანია ქართული კინოს განვითარება, სახელმწიფო მხარდაჭერის უზრუნველყოფა.
2003 წლიდან ცენტრი ატარებს სცენარების კონკურენტულ შერჩევას და ნაწილობრივ აფინანსებს ფილმების გადაღებას. მთავარი მოთხოვნაა კატეგორიასთან "ეროვნული ფილმი"შესაბამისობა.
ცენტრი ყოველწლიურად დაახლოებით 1.7 მილიონს ხარჯავს კინოპროდუქციის ფინანსურ მხარდაჭერაზე. ეროვნული კინოცენტრი ასევე წარმოადგენს ქვეყანას საერთაშორისო კინოფესტივალებსა და კინოფესტივალებზე.
თანამედროვე პერიოდის ყველაზე საინტერესო და ნათელ ფილმებს შორისაა:" მეორე ნაპირი", რეჟისორი გ. ოვაშვილი, 2009;
"შენს გარეშე ცხოვრება არ შემიძლია" ლევან თუთბერიძე, 2010;
ნანა ექვთიმიშვილის" გრძელი ნათელი დღეები", 2013.
ფილმი ზ.ურუშაძის "მანდარინები" (2013) ნომინირებული იყო ოსკარზე და ოქროს გლობუსზე. ვარშავის კინოფესტივალზე მან მიიღო ჯილდო "საუკეთესო რეჟისურისთვის".
რეჟისორ ლევან ზაქარეიშვილის დრამამ "თბილისი-თბილისი", რომელიც 2005 წელს გადაიღეს, 2006 წელს ნიკას ფილმის ჯილდო მიიღო; იგი სხვა საერთაშორისო პრიზებითაც დაჯილდოვდა.
ამჟამად, საჯარო და კერძო სატელევიზიო კომპანიები კინოპროდუქციით არიან დაკავებულნი. მაგალითად, ტელეკომპანია "იმედმა", რომელიც ბადრი პატარკაციშვილმა 2003 წელს დააფუძნა, ერთდროულად ექვსი სერია გამოუშვა.
კერძო ტელეკომპანია "რუსთავი 2" - მა დააფინანსა დოკუმენტური სერიალის "საქართველოს თანამედროვე ისტორია" გადაღება, რომლის თითოეული ეპიზოდის ხანგრძლივობა 30-40 წუთია.
ქართული კინო ყველგან აგრძელებს აღფრთოვანებას და გულშემატკივრების პოვნას, რადგან ქართველები ფილმებს ისე იღებენ, რომ სხვადასხვა ქვეყნის მაყურებელს ეს ესმის. რამდენიმე ფილმის ნახვის შემდეგ კი ბევრს აუცილებლად მოუნდება საქართველოში წასვლა.
მადლობის კატალოგის გვერდებზე მარტივად შეგიძლიათ იპოვოთ უფრო საინტერესო ფაქტები ქართული კულტურის შესახებ. ჩვენ შევაგროვეთ უახლესი ამბები, მომხიბლავი მიმოხილვები და სასარგებლო სტატიები, რომელთა შესწავლაც სწრაფად და მარტივად გაეცნობით საქართველოს საოცარ ხალხს და მის ისტორიას.
14 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Придётся мне выбрать вечерок для просмотра грузинского фильма. Спасибо автору статьи за такую полезную информацию, люблю узнавать для себя что-то новое. Грузия не перестаёт меня удивлять.