ქართული კინოს ისტორია კინოფილმებსა და სახეებში. ქართველი მსახიობები.

პირველი ქართული ფილმები მე-20 საუკუნის დასაწყისში, რევოლუციამდე გამოჩნდა. ქართულმა კინომ ძლიერი იმპულსი მიიღო გასული საუკუნის 20-იან წლებში განვითარებაში-ერთდროულად გამოჩნდა რამდენიმე" ვარსკვლავის " რეჟისორი მიხეილ ჭიაურელი, ნიკოლოზ შანგელაჩი, კოტე მიქაბერიძე

25 ოქტ, 2023

საქართველოს კულტურა და ხელოვნება

ელენა პავლოვა

ყველაზე საინტერესო ქართულ კინოზე⬇️

შინაარსი

ქართული კინო
საქართველოს თანამედროვე კინო

ქართული კინო

ქართული კინო შეიძლება შევადაროთ ეროვნულ ქართულ სამზარეულოს. ეკრანზე არანაკლებ აშკარაა ყველა პიკანტურობა, სიმკვეთრე, ბუნებრიობა, გემო და ფერი. რომელიმე კერძის გასინჯვის შემდეგ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ და აღფრთოვანებული დარჩებით მისი გემოთი, უფრო და უფრო მეტს მოითხოვთ.

ახლა კი ფანი ხარ ქართული კინო. მოდით უფრო ღრმად ჩავიხედოთ ამ ფენომენში. ქართული კინო მალე ასი წლის გახდება. საქართველო შეუერთდა კინოს ხელოვნებას ადრე, გაეცნო ინდუსტრიას რუსეთისა და ევროპის ქვეყნების შემდეგ.

პირველი ქართული ფილმები იყო დოკუმენტური ფილმების ჟანრში შესრულებული ნამუშევრები, რეჟისორი ვასილი ამაშუკელი, გადაღებული 1907 წლიდან 1912 წლამდე პერიოდში. სამწუხაროდ, მისი ავტორობის ერთადერთი სრულმეტრაჟიანი ფილმი, "აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში", პირვანდელი სახით არ შემონახულა და ახლა მხოლოდ რამდენიმე ფრაგმენტის ნახვა შეგვიძლია.

მაგრამ ეს ფირზე შეიძლება ითქვას, რომ პირველი სრულმეტრაჟიანი დოკუმენტური ფილმი მსოფლიოში. საქართველოს ტერიტორიაზე კინემატოგრაფიის ჩამოყალიბების დასკვნით ეტაპად შეიძლება ჩაითვალოს ბოლშევიკებისთვის საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დაკარგვისა და ქვეყანაში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების პერიოდი.

1920-იან წლებში შემოქმედებითი საქმიანობა დაიწყეს ისეთმა რეჟისორებმა, როგორებიც არიან მიხეილ ჭიაურელი, ნიკოლოზ შანგელაჩი, კოტე მიქაბერიძე და მიხეილ კალატოზიშვილი. სწორედ მათი შემოქმედებითი მოღვაწეობის პერიოდში იძენს ქართული კინო მისთვის დამახასიათებელ თავისებურებებს, კერძოდ, ეროვნულ არომატს, რბილ იუმორს და ადამიანებისადმი სიმპათიას.

ეს არ არის შანსი, რომ მათ მიაჩნიათ, რომ ეს არის ქართული კინო ტრაგიკომედიის საოცარი ჟანრის სამშობლო გახდა. მიუხედავად იმ დროს არსებული საბჭოთა პროპაგანდისა და ცენზურის მიერ დამკვიდრებული ხისტი ჩარჩოებისა, ქართველმა კინემატოგრაფისტებმა შეძლეს და შექმნეს ცეკვითა და მუსიკით სავსე ორიგინალური და ორიგინალური ფილმები, რომლებიც პოპულარული და საყვარელი იყო მაყურებლისთვის მთელ საბჭოთა კავშირში.

სტუდია "საქართველო-ფილმი" ქართული კინო სამყაროს გული გახდა. ეს არ არის მხოლოდ უდიდესი კინოსტუდიის სახელი, არამედ მთელი ეპოქა, რაც ხარისხის ნიშანია და სიამაყის საკითხია. ეს კი დამსახურებული ტიტულია, რადგან საქართველოს ბაზაზე 1200-მდე ფილმია გადაღებული-ფილმი, რომელთაგან 100 მსოფლიოს კინოფესტივალებზე დაჯილდოვდა.

ცნობილი ადგილის დაარსების წელი იყო 1921 წელი. 1930-იან წლებში აქ დაიწყო ანიმაციური ფილმების წარმოება, მოგვიანებით კი დოკუმენტური ფილმები და პოპულარული მეცნიერება. საინტერესო დეტალია ის, რომ აქ უფრო ხშირად, ვიდრე სხვა კინოსტუდიებში, ფილმებს ქალები იღებდნენ. ძნელი სათქმელია, ეს უბედური შემთხვევაა თუ ეროვნული ხასიათი.

ქართული კინოს ისტორიაში დიდი ტრაგედია იყო 2005 წელს სტუდია "საქართველო-ფილმის" შენობაში გაჩენილი ხანძარი, მაშინ ხანძრის შედეგად უზარმაზარი არქივი განადგურდა. მაგრამ დიდი ფილმები შეიძლება შევადაროთ ხელნაწერებს, ისინი ასევე არ იწვებიან და არასოდეს დაივიწყებენ. გასული საუკუნის 70-იანი და 80-იანი წლები ხასიათდება ქართული კინოს აყვავების პერიოდით და საავტორო კინოთი, რეჟისურით, სადაც თითოეული ფირი ცალი ნაწარმოებია.

1970 წელს შედგა რეჟისორ ოთარ იოსელიანის ფილმის "იქ ცხოვრობდა სასიმღერო შაშვი" გამოშვება, რომელიც საეტაპო იყო საბჭოთა ინდუსტრიისთვის. 1969 წელს გამოიცა გიორგი შენგელაის "ფიროსმანი", რომელიც ცნობილი ქართველი პრიმიტიული მხატვრის ცხოვრებასა და მოღვაწეობას მიეძღვნა ნიკო ფიროსმანი.

ასევე ცოდვა იქნებოდა არ აღინიშნოს ქართული კინოს ოსტატი თენგიზ აბულაძე, რომელიც ფლობს ასეთი ცნობილი ადამიანის ავტორობას არა მხოლოდ სსრკ-ში, არამედ მსოფლიოში, 1977 წლის ფილმი "სურვილების ხე", ასევე ნიჭიერი ნოდარ მანაგაძე, რომელმაც გადაიღო "როგორ დაქორწინდნენ კარგი თანამემამულე" და შესაბამისად 1975 და 1977 წლების "გაცოცხლებული ლეგენდები".

გარდა ზემოაღნიშნულისა, ლეგენდარული ქართული ნაწარმოებების "ოქროს პანთეონს" შეიძლება მივაკუთვნოთ შემდეგი: ოთარ იოსელიანის "გიორგობისთვე". "დიდი მწვანე ველი" - მერაბ კოკოჩაშვილი. "არაჩვეულებრივი გამოფენა.""კრანკები" - ელდარ შენგელაია, რომელმაც საფუძველი ჩაუყარა ეზოპეს ენას კინოში.

Приглашаем для общения про Грузию

ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ ლეგენდარული "მიმინო" და " არ მწუხარებას!,, რომლის ავტორია გიორგი დანელია. მისი ნახატები დღემდე კომედიის მაგალითებად ითვლება. 1980-იანი წლების დასაწყისში იგივე ელდარ შენგელის" ცისფერი მთები " ჭექა-ქუხილი იყო, რადგან ისინი შეიცავდნენ სსრკ-ს დაშლის პროგნოზს. რეზო ჩხეიძის ფილმი "ლურჯა მაგდანა" კანის კინოფესტივალზე დაჯილდოვდა, თენგიზ აბულაძის "მონანიება" კი იქ გრან-პრით დაჯილდოვდა.

ცნობილ რეჟისორებთან და ნახატებთან ერთად აღსანიშნავია ის ქართველი მსახიობები, რომლებმაც ჩვენი საყვარელი გმირები გვაჩუქეს. ესენი არიან გივი ბერიკაშვილი, ვახტანგ კაკაბიძე, სოფიკო ჭუარელი, სერგო ზაქარიძე, კახი კავსაძე, ნატო ვაჩნაძე, ლიკა ქავჟარაძე და მრავალი სხვა. ჩვენ შეგვიძლია ვისაუბროთ მათ უნიკალურ მხატვრულობაზე და წარმოუდგენელ სიკაშკაშეზე დიდი ხნის განმავლობაში. და კიდევ უკეთესი მხოლოდ ამის დანახვა!

საბჭოთა კავშირის დაშლისა და საქართველოს დამოუკიდებელ და სუვერენულ ძალად ჩამოყალიბების შემდეგ კინოინდუსტრია ვარდნაში იყო. ამის მიზეზი ის იყო, რომ ახალ სახელმწიფოს ბევრი სხვა პრობლემა და საზრუნავი ჰქონდა, ამიტომ ახალი ფილმების შესაქმნელად უბრალოდ დრო და ფული არ იყო. ამის გამო ბევრი მსახიობი და რეჟისორი იძულებული გახდა ემიგრაციაში წასულიყო სხვა ქვეყნებში.

მაგალითად, თეიმურაზ ბაბლუანი და ოთარ იოსელიანი პარიზში გადავიდნენ საცხოვრებლად, სადაც დღესაც აგრძელებენ შექმნას. ამ უკანასკნელის ავტორობით ექსტრემალური ფილმი სახელწოდებით "შანტრაპა" გამოვიდა 2010 წელს. სხვათა შორის, საფრანგეთში თეიმურაზის ვაჟი, რეჟისორი გელა ბაბლუანი გახდა ნოარის ფილმის "ცამეტი" ავტორი, რომელიც მოგვიანებით საკულტო გახდა.

მაგრამ საქართველოში კინოზე საბოლოო ჯვრის დადება არ ღირს. ბოლო წლებში პოზიტიური ტენდენცია იყო, მთავრობა იწყებს შიდა კინოს მხარდაჭერას.

საქართველოს თანამედროვე კინო

2018 წელი გარდამტეხი იყო თანამედროვე ქართული კინოს ისტორიაში. კინემატოგრაფიის ეროვნული ცენტრის ბიუჯეტი 2018 წელს თითქმის 1.5 მილიონ ევროს შეადგენდა. ამ თანხების უმეტესობა დაიხარჯა იგორფილმები-ის შექმნაზე. გარდა ამისა, სახელმწიფო გრანტები გადაეცა დოკუმენტურ პროექტებს, დებიუტებს და დაფინანსდა ინდუსტრიის განვითარება.

ასევე წელს საერთაშორისო ფესტივალების პროგრამებში ქართველი რეჟისორების მრავალი ნამუშევარი იყო წარმოდგენილი. ქართული კინოს დღეები ლიტვაში, ლონდონში, ჩიკაგოში გაიმართა. საქართველო რეტროსპექტივის სპეციალური საფესტივალო პროგრამების ფარგლებში დრეზდენისა და ბრისტოლის კინოფესტივალებსა და რამდენიმე საერთაშორისო ანიმაციურ ფესტივალზე იყო წარმოდგენილი.

ბოლო წლების ყველაზე თვალსაჩინო ქართულ ნამუშევრებს შორის შეიძლება აღინიშნოს: დავით ბორჩხაძის" სეზონი", ლევან ზაქერეიშვილის "თბილისი-თბილისი", გიორგი ოვაშვილის "მეორე ნაპირი" და ლევან კოღუაშვილის "ქუჩის დღეები".

ასევე 2018 წელს, რუსეთის სახელმწიფო კინო ფონდთან სპეციალური შეთანხმებით, 1921 წლიდან 1991 წლამდე საბჭოთა პერიოდში შექმნილი ქართული კინოს 18 ორიგინალური ფილმი დაბრუნდა საქართველოს ტერიტორიაზე. ამ შეთანხმების მიხედვით, 34 ფირი სამშობლოში უკვე დაბრუნდა.

ზოგადად, საქართველოს კინემატოგრაფია შეიძლება დახასიათდეს, როგორც ეკრანზე რეალიზებული ნიჭიერი ეროვნული ლიტერატურა, მხატვრობა, მუსიკა და ფოლკლორი. ეს არის ეხება უძველესი სულის ადამიანი, gorgeous სურათი, მოხატული sweeping პარალიზის მისი საუკეთესო მხატვრები.

ქართველების ცხოვრების, მათი კულტურისა და ისტორიის შესახებ შეგიძლიათ წაიკითხოთ მადლობის კატალოგის გვერდებზე ახლავე! ჩვენ შევაგროვეთ ყველაზე საინტერესო სიახლეები, დეტალური მომხიბლავი მიმოხილვები და სასარგებლო სტატიები ყველაფრის შესახებ, რაც საქართველოში არსებობს.

გადადით ჩვენს ვებ-გვერდზე და გაეცანით მსოფლიოში ყველაზე ფერად და სტუმართმოყვარე ხალხს!

შესვლასტატიის შესაფასებლად.

სტატიის ავტორი

ელენა პავლოვა

შეეცანით ელენა პავლოვა, თქვენი საიმედო ექსპერტი ფინანსურ სექტორში. როგორც ეკონომისტი, მე მაქვს უნარი ეფექტურად უფლება თქვენი კომპანიის ვალუტურ-ფულადი ოპერაციებზე, დარწმუნებით სიზუსტე და სიზუსტე ბუღალტერიის სისტემაში.

მცირე და საშუალო ბიზნესის ზრდით საქართველოში, პროფესიონალიზმი და სიზუსტე ფინანსურ ანგარიშსწორებაში ხდება საფუძველი. მე, ელენა პავლოვა, მაქვს ყველა უნარი, რაც საჭიროა თქვენი ფირმის ფინანსური ანგარიშების დამზადებასთვის და საჭირო დოკუმენტების მზადებას საგადასახადო ორგანოებისთვის. ჩემთა…

განახლებულია: 2 წელი, 1 თვე წინ

38 კომენტარები

შედით კომენტარის დასატოვებლად

E
Effieოქტომბერი, 20 ორშაბათი
It's fascinating to learn about the rich history of Georgian cinema. With such a substantial archive lost in the 2005 fire, how has the film industry managed to preserve and share its classic films? Are there any ongoing restoration projects or digital archives available for the public?
A
Anzhelaოქტომბერი, 20 ორშაბათი
Интересно, действительно ли архив студии сгорел в 2005 году? Ведь архивы такого уровня обычно хранятся в нескольких экземплярах или в защищенных местах. Может быть, что-то осталось целым, или, возможно, часть материалов успели оцифровать до пожара?
Ი
იაოქტომბერი, 10 პარასკევი
მაინტერესებს, როგორ მიმდინარეობს დღეს ანიმაციური ფილმების შექმნა საქართველოში და არის თუ არა ახალგაზრდა ქალ რეჟისორები აქტიურად ჩართული პროცესში?
S
Salomeსექტემბერი, 20 შაბათი
ძალიან საინტერესოა, რომ "გრუზი-ფილმმა" 1200-ზე მეტი ფილმი გამოუშვა და იმათგან 100-ზე მეტი ჯილდო მიიღო. მაინტერესებს, დღევანდელ დღეებში რამდენად აქტიურად მიდის ახალ ფილმებზე მუშაობა და რა როლს თამაშობს სახელმწიფო ამ პროცესში?
В
Валерияსექტემბერი, 20 შაბათი
Интересно узнать, что Грузия была одной из первых стран, где женщины начали работать режиссёрами ещё в 1930-х годах. Впечатляет, что киностудия «Грузия-фильм» выпустила более тысячи фильмов, и сотня из них получила награды. Не знала о пожаре в 2005 году, унесшем часть архива. Это настоящая потеря для культурного наследия. Хорошо, что сейчас грузинское кино переживает новый подъём.
A
Alondraსექტემბერი, 12 პარასკევი
It's fascinating how Georgian cinema has evolved through the years, especially with its strong roots in tragicomedy and the impressive output of the "Georgia-Film" studio. I’m curious about the current state of animation and documentary filmmaking in Georgia. Are there any notable women directors emerging in these genres today?
H
Howardაგვისტო, 25 ორშაბათი
I never knew Georgia played such a crucial role in film history. With its roots going back to 1912, it's fascinating how the country evolved to become a "kitchen" for national cinema, especially during the golden years of the 1970s and 1980s. The fact that so many directors moved to France post-USSR shows how much global influence Georgian cinema has. I had no idea about the tragic fire in 2005 affecting the archive. It must have been a significant loss to their film heritage.
M
Mamukaაგვისტო, 20 ოთხშაბათი
უდიდესი სიამაყეა, რომ საქართველო იყო და არის დიდი რეჟისორების, კინოჟანრების და ნიჭიერი შემქმნელების სამშობლო. "გეორგიან ფილმს" კი, მართლაც, ოქროს პერიოდში ჰქონდა მკაფიო ლიდერობაც. მოულოდნელი არ არის, რომ სწორედ აქ შეიქმნა ტრაგიკომედია, რადგან ეს ჟანრი თითქოს ჩვენი ყოველდღიური სიძნელეების გადმოსაცემად და მათი იუმორით გასამარტივებლადაა გამოჩენილი. სამწუხაროა, რომ არქივი დაზიანდა 2005 წლის ხანძარში, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ეს ჩვენი ეროვნული სიმდიდრის ისტორიას შელახავს. ბოლო წლების აღორძინებამ აჩვენა, რომ ქართველი რეჟისორები კვლავაც ინარჩუნებენ ოსტატობას და მსოფლიო კინოს სცენაზე ღირსეულად გამოდიან.
Ю
Юрийაგვისტო, 20 ოთხშაბათი
Всегда был неравнодушен к трагикомедиям, и интересно было узнать, что Грузия в этом жанре оказалась первопроходцем. Удивило, что киностудия «Грузия-фильм» выпустила столько фильмов, и так много из них получили награды. Жалко слышать про пожар, который уничтожил часть архива в 2005 году. Надеюсь, что сейчас грузинские режиссёры смогут вернуть былую славу своему кино, ведь в статье говорится, что индустрия снова на подъёме.
S
Sawyerივლისი, 25 პარასკევი
The fascinating journey of Georgian cinema, from its first film in 1912 to becoming a hub for tragicomedy, is truly inspiring. It's incredible to see how "Georgia-Film" produced around 1,200 films and even more impressive that 100 of those received awards. The golden era of the 1970s and 1980s with masterpieces by directors like Iosseliani, Danelia, and Abuladze must have been phenomenal. Even with challenges like the 2005 fire, it's heartening to hear about the contemporary revival. Georgian filmmakers moving to France suggests a rich cultural exchange. As someone interested in film, it'd be amazing to see how these influences manifest in their work today.
Ზ
ზაზაივლისი, 11 პარასკევი
გულითადად მიხარია, რომ ქართულ კინოს კვლავ აღენიშნება წინსვლა. 1970-1980-იანი წლების "ოქროს ხანის" ფილმები ყოველთვის ჩემთვის მაგალითი იყო, როგორ შეიძლება ისტორიის, კულტურის და იუმორის გაერთიანება. ძალიან დასანანია, რომ 2005 წლის ხანძარმა იმდენი გამორჩეული მასალა გაანადგურა, მაგრამ იმედი მაქვს, რომ ახალი თაობა რეჟისორების კვლავ შეძლებს თავისი უნიკალური შემოქმედებით საქართველოს ღირსეულ წარდგენას მსოფლიო სცენაზე. ნამდვილად მნიშვნელოვანი მემკვიდრეობა გვაქვს სატარებელი.
D
Denisივლისი, 08 სამშაბათი
Интересно было узнать, что грузинская киностудия "Грузия-фильм" выпустила более 100 награжденных фильмов.
A
AnatolyR2vm75ივნისი, 14 შაბათი
Интересно, как пожар в архиве «Грузия-фильм» в 2005 году повлиял на сохранность шедевров грузинского кинематографа?
E
Ernieივნისი, 12 ხუთშაბათი
I find it fascinating how Georgia became a significant player in the world of cinema. Learning about their early films from the 1920s and the establishment of the "Georgia-Film" studio is quite inspiring. It's tragic to hear about the archive fire in 2005, but it's encouraging that Georgian cinema is experiencing a revival today. The journey from the era of iconic filmmakers like Ioseliani and Abuladze to the contemporary resurgence tells a story of resilience and passion.
O
Otarივნისი, 10 სამშაბათი
ჩემთვის ყოველთვის საინტერესოა, როგორ განვითარდა და იმუშავეს ქალებმა-რეჟისორებმა ქართულ კინოში 1930-იან წლებში. არ ვიცი, შეგვიძლია თუ არა სადმე ვნახოთ ამ პერიოდიდან ნამუშევრების შემორჩენილი სიახლეები ან დოკუმენტაცია?
К
Константинმაისი, 22 ხუთშაბათი
Интересно узнать, какие именно фильмы грузинского кинематографа получили международные награды? Хотелось бы взглянуть на признанные работы, особенно из так называемого "золотого века".
İ
İlaydaმაისი, 08 ხუთშაბათი
Could you provide more information about the role of women directors in the evolution of Georgian cinema, especially during the 1930s? It's intriguing to learn about their contributions in what seems like a vibrant era for film innovation.
И
Игорьაპრილი, 12 შაბათი
Грузинское кино — это не просто фильмы, это целый мир, который отражает душу этого народа. Я помню, как впервые посмотрел «Мимино» — на протяжении всей картины было столько теплоты и искренности, что я почти почувствовал, как у меня на душе становится легче. Каждая сцена, каждый персонаж был настолько живым, что невозможно не влюбиться в грузинскую культуру. Эти фильмы были и остаются настоящими мастерами создания атмосферы, в которой хочется жить.
N
Natalyaაპრილი, 07 ორშაბათი
Интересно, где сейчас можно найти фильмы грузинских режиссёров, которые уехали во Францию после распада СССР.
E
Elvinaმარტი, 31 ორშაბათი
Какое невероятное путешествие в историю грузинского кино! Читая статью, я словно перенеслась в атмосферу старых фильмов — с их теплым юмором, глубоким смыслом и неподражаемым национальным колоритом. «Мимино», «Покаяние», «Жил певчий дрозд» — эти фильмы оставляют след в душе, и они точно не подвластны времени. Грузинские актеры — это особая магия, их игра всегда проникает прямо в сердце. Спасибо за такой увлекательный рассказ! Теперь захотелось пересмотреть старые ленты и познакомиться с современным грузинским кинематографом.
О
Ольгаნოემბერი, 22 პარასკევი
Как красиво автор сравнила грузинское кино с грузинской кухней, действительно почувствовав вкус еды или кино, ты уже никогда не останешься равнодушным. Я раньше даже и не задумывалась, что трагикомедия молодой жанр и по большей части характерен для фильмов, которые снимали в Грузии. Очень жаль, что развал СССР привёл к упадку кинематографа, но мы истинные фанаты надеемся, что скоро кино получит новый виток популярности.
V
viktoriadosmetovaივლისი, 01 ორშაბათი
Грузинское кино так и греет своим теплом, юмором, совсем как и весь грузинский менталитет.
Не знала, что Грузия сделала такой крупный вклад в кинематограф. Даже первая полнометражная документалка была снята Грузией!
Богатая история, а ещё и хороший список фильмов на вечер в статье)
Е
Еленаმაისი, 24 პარასკევი
Первые грузинские кинофильмы появились в начале 20 века, до революции. Сильный толчок к развитию грузинский кинематограф получил в 20-х годах прошлого столетия, когда появились сразу несколько "звездных" режиссеров, таких как Михаил Чиаурели, Николоз Шангелая и Котэ Микаберидзе. Среди известных грузинских актеров можно выделить таких, как Серго Закариадзе, Софико Чиаурели и Вахтанг Кикабидзе, которые оставили значительный след в истории грузинского кино. Спасибо за увлекательный материал!
Q
q2zoffdaughter2301მაისი, 21 სამშაბათი
Я в восторге от трагикомедий! Удивительно, что этот жанр появился именно в Грузии. Ведь где ещё, как не в стране с её ярким характером, жаждой жизни и пикантностью, мог зародиться такой жанр? Также прочла о культовых нуар-фильмах, и это пробудило мой интерес к тому, как режиссёру удалось справиться с такой непростой задачей. Всё-таки Грузия — страна контрастов!
А
Аделинаაპრილი, 13 შაბათი
Замечательная статья о культуре и искусстве Грузии! Особенно порадовало описание национального кинематографа и его влияния на культуру страны. Грузинская кухня тоже заслуживает отдельного внимания - её разнообразие и уникальные вкусы действительно впечатляют. Спасибо за интересный материал!
К
Клараაპრილი, 05 პარასკევი
Еще конечно не поклонница грузинского кино, но уже дикое желание что-нибудь посмотреть! Причем, после чтения этой статьи о кухне национального кинематографа, это желание стало еще сильнее. Грузинское кино славится своей аутентичностью и глубокими сюжетами, а в сочетании с национальной кухней, это обещает быть настоящим праздником для всех чувств.
B
bmv-007თებერვალი, 05 ორშაბათი
Я не знакома с грузинским кинематографом и даже не думала, что он может быть настолько хорош. А вот грузинских актёров советской эпохи я знаю очень даже хорошо. Все любят харизматичного героя фильма «Мимино».
Интересно, что сейчас грузинский кинематограф возрождается, а фильмы местного производства участвуют в международных фестивалях. Мне было бы интересно посмотреть современные работы грузинских режиссёров.
I
id-00-00იანვარი, 27 შაბათი
Как круто автор статьи сравнил Грузинское кино с национальной кухней Грузии, полностью согласна, поддерживаю. С детства нравились Грузинские актеры, в них я находила какой-то свой шарм, это нельзя передать словами. Смотрела фильмы выпушенные студией «Грузия-фильм»: «Дмитрий 2», «На море», «Фатима», «Мимино» - мои любимые, самые запавшие мне в душу, даже сейчас бывает я пересматриваю некоторые из них.
E
emilpetrosyan000ივლისი, 15 შაბათი
Я только что прочитала статью на madloba.info об истории грузинского кинематографа, о кинокартинах и выдающихся актерах. Это было захватывающее чтение! Я планирую посетить Грузию и с удовольствием поделюсь своими впечатлениями. Статья на madloba.info представляет историю грузинского кинематографа и выдающихся грузинских актеров, которые оставили свой след в киноиндустрии. Я узнала о значимых кинокартинах, созданных в Грузии, и талантливых актерах, таких как Серго Захаров и Нана Джорджадзе. Их вклад в грузинское кино был огромным. Если вы интересуетесь кино и хотите узнать больше о грузинском кинематографе и выдающихся актерах, я настоятельно рекомендую обратиться к madloba.info и прочитать статью об истории грузинского кинематографа и грузинских актерах. Здесь вы найдете интересные факты и увлекательную информацию, которые погрузят вас в богатую историю грузинского кино. Большое спасибо madloba.info за такую ценную информацию о Грузии!
Y
yshorts0.078ივნისი, 26 ორშაბათი
Статья ярко демонстрирует, как грузинская кухня стала неотъемлемой частью культуры и наследия Грузии, оказывая сильное влияние на фильмы и кинематографическую индустрию. Эта статья открывает новые грани грузинской культуры и позволяет лучше понять связь между кулинарией и искусством. Благодаря ней мы можем более глубоко погрузиться в грузинскую культуру и насладиться богатством ее национального кинематографа.
А
Аняმაისი, 23 სამშაბათი
Не знала грузинских фильмов, кроме как советского периода. «Мимино» «мама, не горюй» до сих пор показывают на наших каналах. Любят и с удовольствием смотрят уже в 100500 - ый раз. В то время снимали фильмы такие, что до сих не надоедает смотреть. А все остальные киноленты, которые в статье написаны, я , к сожалению, не видела. Нужно непременно исправить и посмотреть хотя бы несколько картин. Тем более, там есть удостоенные очень хороших наград.
Z
zentsova.kristinaაპრილი, 05 ოთხშაბათი
Как раз недавно я читала в каталоге Мадлоба статью о творчестве Нико Пиросмани и теперь повторно мое внимание привлекает его личность. Очень интересным для меня будет посмотреть фильм «Пиросмани» Георгия Шенгелая. Даже уже нашла его в интернете и обрадовалась, что он на русском языке. Пробежалась по кадрам, там передана вся атмосфера. Думаю, его стоит посмотреть всей семьей!
B
bikteeva94იანვარი, 08 კვირა
Очень было познавательно узнать об истории грузинского кинематографа. Здесь автор представил нам обширную информацию со всеми деталями по данной теме. Если кому-то интересна тема кино, обязательно прочитайте эту статью! Лично для себя я узнала очень многое! И очень хорошо, что многие фильмы, такие же душевные, как и сами грузины.
S
straliyaდეკემბერი, 07 ოთხშაბათი
Грузинское кино достаточно специфичное, его не перепутаешь ни с каким другим. В нем есть какая-то добрая наивность и при этом темпераментность и мудрость. Фильмы грузинских режиссеров занимают достойное место в мировом киноискусстве. Создателей грузинского кино немало: Михаил Чиаурели, Михаил Кобахидзе, Теймураз Баблуани, Семен Долидзе, Георгий Данелия, Отар Иоселиани, Лана Гогоберидзе и многие другие.
D
design-ga.genოქტომბერი, 15 შაბათი
Потрясающая статья! Для меня тема грузинского кинематографа прежде была совершенно неизвестной. И вот, я просто читаю статью и во всех красках обогащаюсь историей рождения, рассвета, перелома и возрождения этого важного культурного явления! С огромным удовольствием прочла, теперь уже могу поддержать разговор на эту тему. Было крайне интересно и полезно. Благодарю!
В
Викторияოქტომბერი, 01 შაბათი
Мне было очень интересно прочитать данную статью об первых грузинских кинофильмах.Особенно в такой форме, как преподнёс автор. В Грузии есть большое количество действительно достойных фильмов, которые интересно смотреть. Даже самые первые из них имеют довольно интересный сюжет и задумку. Всё таки Грузия это страна настоящих талантов!
М
Маринаსექტემბერი, 17 შაბათი
Мы все так привыкли к уровню кино, который нам задают зарубежные страны. Что начинаем переставать ценить и увлекаться отечественным кино. Как мне у кино Грузии еще всё впереди. Сейчас через грузинское кино можно очень сильно почувствовать грузинскую самобытность. Мне было интересно узнать о том, как зарождалось грузинское кино и о том, к чему оно пришло.
И
Иванნოემბერი, 13 შაბათი
Очень было интересно почитать в этой публикации про историю грузинского кино. В целом статья мне очень понравилась, особенно там где рассказывалось про историю грузинских кинокомпаний и по правде сказать я не знал, что первое кино в Грузии сняли в начале 20 века. Однако стоит уточнить один момент: трагикомедия как жанр зародился еще в Древнем Риме, а в кинематографе он появился примерно парально всем странам, и соответственно Грузия как родина этого жанра смотрится весьма спорно.