ცნობილი ქართველი მოღვაწეების სახლები-მუზეუმები. კონსტანტინე გამსახურდიას სახლ-მუზეუმი.

დიდი ქართველი მწერალი, საზოგადო მოღვაწე, დამოუკიდებელი საქართველოს პირველი პრეზიდენტის ზვიად გამსახურდიას მამა, კონსტანტინე გამსახურდია სიცოცხლის ბოლომდე შავ „ჩოხაში“ დარჩა, საქართველოზე მტკივნეულად შეყვარებული. ავტორია ლექსების „სახლი ისლი“, „შენი თვალები ზღვის ფერია“, „თბილისური საღამო“ და სხვ., მოთხრობების, „ქართული უშანკა“, „ნაპოლეონი“, „საათები“ და ა.შ მთვარე“, „დიონისეს ღიმილი“, „დავით აღმაშენებელი“ და სხვა. 1944 წელს აირჩიეს საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრად. 1965 წელს დაჯილდოვდა შოთა რუსთაველის სახელობის პრემიით.

კონსტანტინე გამსახურდია ცნობილი ქართველი მწერალი და საზოგადო მოღვაწეა, რომლის მრავალმხრივი ინტერესები მოიცავდა ფილოსოფიას, კულტურასა და პოლიტიკას. მისი ცხოვრების გზა არც ისე მარტივი იყო. დაიბადა 1893 წელს სოფელ შუაკევოში, ოჯახში გამსახურდის მამული.

1911 წელს ქუთაისის გიმნაზიის დამთავრების შემდეგ გამსახურდიამ სწავლა განაგრძო პეტერბურგის, კონიგსბერგის, ლაიფციგისა და მიუნხენის უნივერსიტეტებში. 1919 წელს წარმატებით დაიცვა დისერტაცია თემაზე „რელიგიური აზროვნების ისტორია საქართველოში თანამედროვე დროში“ და მიიღო დოქტორის ხარისხი ბერლინის უნივერსიტეტში.

კონსტანტინე გამსახურდია სიცოცხლის დასაწყისიდანვე მოღვაწეობდა პატრიოტულ წრეებში. ჯერ კიდევ საშუალო სკოლაში მან დააარსა ორგანიზაცია „ცხრა მუხა“, რომელიც ქართული კულტურისა და ტრადიციების პოპულარიზაციას ეწეოდა.

1918 წელს გამსახურდია დაინიშნა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ბერლინის საელჩოს ატაშედ. თუმცა 1921 წელს წითელი არმიის მიერ საქართველოს დაპყრობის შემდეგ მან ლენინს საპროტესტო წერილი მისწერა „ღია წერილი ულიანოვ-ლენინს“. ეს წერილი გადამწყვეტი მომენტი გახდა მის ცხოვრებაში და პოლიტიკურ კარიერაში.

1924 წელს ჩეკამ გამსახურდია ანტისამთავრობო აჯანყებაში მონაწილეობისთვის დააპატიმრა. მომდევნო წელს საბჭოთა მწერალთა პირველ ყრილობაზე გამოვიდა საქართველოს რუსიფიკაციის წინააღმდეგ, რამაც მისი ხელახალი დაპატიმრება გამოიწვია.

დიდი ხნის განმავლობაში გამსახურდია ციხეში და გადასახლებაში იყო. 1927 წელს საქართველოს ცენტრალური აღმასკომის თხოვნით და მწერალ პაველ ინგოროყვას ძალისხმევით გაათავისუფლეს.

ციხიდან გამოსვლის შემდეგ იოსებ სტალინი აქტიურ პოლიტიკურ საქმიანობას დაუბრუნდა. 1928 წელს ხელმძღვანელობდა სსრკ მინისტრთა საბჭოს და გახდა ქვეყნის დე ფაქტო ლიდერი. სტალინი ატარებდა კოლექტივიზაციის პოლიტიკას, ანადგურებდა კულაკებს და მიზანმიმართულად ანადგურებდა ყველას, ვინც საფრთხეს შეუქმნიდა მის პირად ძალაუფლებას.

კოლექტივიზაციას თან ახლდა ძალადობა, შიმშილობა, მასობრივი რეპრესიები და მილიონობით ადამიანის სიკვდილი. სტალინმა გაანადგურა თავისი მოწინააღმდეგეები, ისევე როგორც ყველა, ვინც შეიძლება საშიში ყოფილიყო მისი რეჟიმისთვის. ამ პოლიტიკის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი გამოვლინება იყო 1937-1938 წლების "დიდი ტერორისტული ბრძოლა" ("დიდი ტერორი"), როდესაც დაიღუპა 700 ათასზე მეტი ადამიანი.

სტალინი ასევე ატარებდა ქვეყნის ინდუსტრიალიზაციის პოლიტიკას, რომლის მიზანი იყო მძიმე მრეწველობის განვითარება. ამ პოლიტიკის შედეგად ქვეყანა სწრაფად განვითარდა, მაგრამ მსხვერპლი იყო უზარმაზარი. გარდა ამისა, წარმოებული პროდუქციის ხარისხი ხშირად დაბალი იყო.

მეორე მსოფლიო ომის დროს სტალინი ხელმძღვანელობდა თავდაცვის საბჭოს, რომელიც ხელმძღვანელობდა ომს ნაცისტური გერმანიის წინააღმდეგ. მისი ხელმძღვანელობით საბჭოთა საზოგადოება მობილიზებული იყო თავისი ქვეყნის დასაცავად. ომმა უზარმაზარი მსხვერპლი მოიტანა, მაგრამ საბოლოოდ საბჭოთა ჯარებმა გაიმარჯვეს.

ომის შემდეგ სტალინმა განაგრძო პირადი ძალაუფლების განმტკიცება. 1949 წელს შეიქმნა ატომური ბომბი, რომელმაც გააძლიერა საბჭოთა კავშირის პოზიცია მსოფლიო ასპარეზზე. თუმცა, 1953 წელს სტალინის გარდაცვალების შემდეგ, მისი პოლიტიკა დაგმეს და მისი მრავალი დანაშაული გამოაშკარავდა.

1953 წელს სტალინის გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო დესტალინიზაციის კამპანია, რომელსაც ახორციელებდა ნიკიტა ხრუშჩოვი. კამპანიამ დაგმო სტალინის ეპოქაში ჩადენილი მრავალი დანაშაული, მათ შორის რეპრესიები და ძალადობა.

დესტალინიზაციის კამპანიის ერთ-ერთი მთავარი შედეგი იყო მრავალი პოლიტპატიმრის გათავისუფლება და მრავალი ბანაკის დახურვა. ასევე გაუქმდა ზოგიერთი ანტირელიგიური კანონი, რომელიც სტალინის ეპოქაში იყო შემოღებული.

თუმცა, მიუხედავად ხრუშჩოვის დესტალინიზაციის პოლიტიკისა, მისი საკუთარი მმართველობა შორს იყო უზადო. 1964 წელს იგი ჩამოაგდეს პოლიტიკური კრიზისის კულმინაციის დროს და მას შემდეგ საბჭოთა კავშირში ახალი ერა დაიწყო.

--------------------------

მოხარული ვართ, რომ წაიკითხეთ ჩვენი სტატია! ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ თქვენი აზრი. დატოვეთ კომენტარები და დასვით კითხვები - ჩვენ სიამოვნებით ვუპასუხებთ მათ. თქვენი გამოხმაურება დაგვეხმარება ჩვენი შინაარსის გაუმჯობესებაში.