მეოცე საუკუნის თანამედროვე ქართველი მხატვრების შემოქმედება. გასული წლების ტრადიციები თანამედროვე გზით.
მე -20 საუკუნის ქართული ხელოვნება და იმდროინდელი მხატვრები, რომლებიც წარმოდგენილია თბილისის ეროვნულ სამხატვრო გალერეაში, ტრეტიაკოვის გალერეაში და რუსეთში, ესპანეთსა და დიდ ბრიტანეთში ცნობილ მოქანდაკეებში. საქართველოს ხელოვნება უნიკალური და ლამაზია, ამიტომ ის მაშინვე გახდა მსოფლიო მემკვიდრეობის ნაწილი.
ქართველი მხატვრების ნამუშევრების გაცნობა⬇️
მცირე საქართველო — ბევრი ნიჭიერი ადამიანის სამშობლო. ალბათ ბუნება თავად კვებავს სხვადასხვა ეპოქის მხატვრების შთაგონებას. ისინი ქმნიან საოცარ სურათებს ექსპრესიული საშუალებებისა და ნათელი ფერების გამოყენებით.
თანამედროვე მხატვრები წინამორბედებისგან სწავლობენ, რადგან საქართველოში ისინი წარსულის მემკვიდრეობაზე ზრუნავენ. ძველ მონასტრებში ხატები და უძველესი ფრესკები დაცულია სახელმწიფოს მიერ და ყველას შეუძლია დაინახოს მთელი ეს ბრწყინვალება. გასული წლების ტრადიციები ფუნჯის თანამედროვე ოსტატები აგრძელებენ.
ნიკო ფიროსმანიშვილი
მეოცე საუკუნის მხატვრობის ოსტატებზე საუბრისას, თქვენ უნდა დაიწყოთ ნიკო ფიროსმანიშვილი. თვითნასწავლი მხატვარი, რომელიც გასული საუკუნის დასაწყისში მუშაობდა, პრიმიტივიზმის ყველა მოყვარულისთვის ცნობილია.
ნიკო მიესალმება სიღნაღის მიმდებარე ტერიტორიაზე მდებარე სოფელს. იგი დაიბადა, სავარაუდოდ, 1862 წელს, მაგრამ ზუსტი თარიღი უცნობია. როცა ბიჭი 8 წლის გახდა, მამა გარდაეცვალა და ნიკო თბილისში გაგზავნეს.
მომავალი მხატვრის ბიოგრაფიაში ბევრი ხარვეზია, მისი ცხოვრების შესახებ მხოლოდ ვარაუდების გაკეთება შეიძლება. კონსტანტინე პაუსტოვსკი "ცხოვრების ზღაპარში" ამბობს, რომ ნიკო მდიდარი ოჯახის მსახური იყო. მოგვიანებით, 1890 წელს ფიროსმანი რკინიგზაზე მუშაობდა დირიჟორად. ამის მოგონებები აისახა მის ერთ-ერთ ნახატზე - " მატარებელი "ან"კახეთის მატარებელი".
XIX საუკუნის ბოლოს ის თავისუფალი მხატვარი გახდა. ნიკო ხატავს მაღაზიების კედლებზე, ნიშნებზე, ხატავს პორტრეტებს. მაგრამ ნახატებს შემოსავალი არ მოაქვს. ის ცხოვრობს დუხანების ხარჯზე, რომლებიც მხარს უჭერდნენ ნიჭიერ მხატვრებს. ნიკო რამდენიმე წლის განმავლობაში ცხოვრობდა ბეგო იაკსიევას დუხანში; მოგვიანებით ამ პერიოდს მიეძღვნა მისი ნამუშევარი "Bego Company".
ის ხშირად ხატავდა ცხოველებს სევდიანი, თითქმის ადამიანის თვალებით - "ჟირაფი","შავი ლომი". ხელოვნებათმცოდნეები ამბობენ, რომ ეს თავად ავტორის თვალებია.
მისი ნამუშევრები ყოველთვის სავსე იყო მნიშვნელობით. ფილმში "უშვილო მილიონერი და ღარიბი ქალი ბავშვებთან ერთად" ნაჩვენებია ორი სამყარო — ღარიბი და მდიდარი. ავტორი არ ასწავლის, არ აძლევს რეიტინგებს. შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ასე აჩვენა მან რეალური ცხოვრებისეული ღირებულებები. და ეს არ არის ფულადი სიმდიდრე, არამედ ბავშვები, ოჯახის მემკვიდრეები.
ფიროსმანის ყველაზე ცნობილ ნამუშევრებს შორისაა "მსახიობი მარგარიტა". ყოფილი სსრკ-ს რესპუბლიკებში ალბათ ყველას სმენია საბჭოთა და რუსული ესტრადის მომღერლის ალა პუგაჩოვას მიერ შესრულებული სიმღერა "მილიონი ალისფერი ვარდი".
ეს ლეგენდა ღარიბი მხატვრის შესახებ ასოცირდება ნიკო ფიროსმანის სახელთან, რომელიც შეუყვარდა მსახიობ მარგარიტა დე სევრეს, რომელიც კაფეებში გამოდიოდა. იგი თბილისში გასტროლებზე 1905 წელს ჩამოვიდა. ამ ამბის შესახებ ზუსტად არაფერია ცნობილი, მწერალმა კ. პაუსტოვსკიმ თავისი ვერსია წარმოგვიდგინა და პოეტმა ანდრეი ვოზნესენსკიმ დაწერა ლექსები, რომლებიც სიმღერად იქცა.
შეყვარებული მხატვარი ყიდის თავის მაღაზიას, ყიდულობს უზარმაზარ რაოდენობას ყვავილებს და მოაქვს მარგარიტაში. სამწუხაროდ, ყვავილები არ დაეხმარა, მსახიობმა არ აფასებდა დაზარალებულებს და სხვა დარჩა. შეხვედრის ხსოვნისადმი იყო ნახატი "მსახიობი მარგარიტა", რომელიც მხატვრის სხვა ნამუშევრებთან ერთად ეწვია გამოფენას ლუვრში 1968 წელს.
ფიროსმანის ნახატები გამოფენილია თბილისის ეროვნულ სამხატვრო გალერეაში, ტრეტიაკოვის გალერეაში. ბევრი ადამიანი პატივს სცემს და უყვარს ნიკო ფიროსმანაშვილის შემოქმედება, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რომ მხატვარი სიღარიბეში ცხოვრობდა და ღარიბების საფლავში დაკრძალეს.
ზურაბ წერეთელი
ზურაბ წერეთლის მოღვაწეობა — ეს არის ქანდაკებები, ფრესკები, ფრესკები, ნახატები. მაგრამ, მისი თქმით, ის გულით მხატვარია. პროფესორი, მასწავლებელი, მრავალი ჯილდოს მფლობელი ენთუზიაზმით ხატავს მშობლიურ საქართველოს, მის უნიკალურ კულტურას, ცდილობს აჩვენოს ბუნების სილამაზე და ნამდვილი ადამიანები. ის ახერხებს არა მხოლოდ ლანდშაფტის გამოსახვას, არამედ მაყურებელს ლამაზი ყვავილების ან უბრალო მზესუმზირის არომატის გადმოცემასაც კი.
ნათლად და გამორჩეულად ის ასახავს ყველაფერს, რაც მის გარშემოა, ხშირად ეს არის ჩვეულებრივი ადამიანების ყოველდღიური ცხოვრება ან ხალხური დღესასწაულები. ავტორი დეტალურად აჩვენებს საყოფაცხოვრებო ნივთებს, კოსტიუმების მცირე დეტალებს. მის ფერების პალიტრაში დომინირებს მიწიერი ჩრდილები.
წერეთლის შემოქმედებითი ბარგი სხვადასხვა ჟანრის ხუთ ათასზე მეტი ნამუშევარია, ყველა მათგანი ორიგინალური და უნიკალურია. მისი მოღვაწეობა არ ჯდება ტრადიციული ქართული სკოლის ფარგლებში. ის აჩვენებს თავის დამოკიდებულებას მის გარშემო არსებული სამყაროსა და ცხოვრებისადმი, ისწრაფვის სრულყოფილებისკენ და ახალი სიმაღლეების დაპყრობისკენ.
ალბათ ზურაბ წერეთელი უფრო ცნობილია სკულპტურული ქანდაკებებით. ისინი დამონტაჟებულია საქართველოში, რუსეთში, ესპანეთში, დიდ ბრიტანეთში, საფრანგეთსა და სხვა ქვეყნებში.
ჯოვანი ვეფხვაძე
ჯოვანი ვეფხვაძე მხატვარი და მწერალია.
ივანე ალექსეევიჩ ვეფხვაძე არის ქართველი, საბჭოთა მხატვარი, მწერალი, მთარგმნელი. მას ჯოვანი ვეფხვაძის სახელით იცნობენ. მხატვართა ვეფხვაძეების დინასტიის მესამე თაობის წარმომადგენელი.
დაამთავრა თბილისის სამხატვრო აკადემია, ფერწერის ფაკულტეტი. მან შექმნა სხვადასხვა ჟანრის ნამუშევრები: ნატურმორტები, ურბანული პეიზაჟები, თემატური ნახატები, პორტრეტები.
ძველი თბილისის მყუდრო კუთხეები, ვიწრო ქუჩები, ღია აივნები ცოცხლდება მის ტილოებზე. გერმანიაში მივლინების დროს იგი მუშაობდა ფრესკებთან, ხოლო იტალიაში მან შექმნა ურბანული პეიზაჟების სერია.
მიუხედავად იმისა, რომ ჯოვანის ოფიციალური ტიტულები არ ჰქონდა, მან ნამდვილი პოპულარული სიყვარული დაიმსახურა.
მისი ნამუშევრები გამოფენილია საქართველოს, რუსეთის მუზეუმებში და წარმოდგენილია კერძო კოლექციებში იტალიაში, ჰოლანდიაში, სომხეთსა და მსოფლიოს სხვა ქვეყნებში.
ვეფხვაძის ნიჭმა თავი იჩინა არა მარტო მხატვრობაში, არამედ ლიტერატურაშიც. მოთხრობები ასახავდა მხატვრის ცხოვრების მოვლენებს და შეხვედრებს ცნობილ თანამედროვეებთან, აზრებს და რჩევებს ახალგაზრდებისთვის.
ისინი მსუბუქი ენით განუმეორებელი ქართული იუმორით იწერება.
Приглашаем для общения про Грузию
ლადო თევდორაძე
ლადო თევდორაძე ფერწერის საფუძვლებს სამხატვრო სკოლაში სწავლობდა, შემდეგ კი სამხატვრო აკადემიაში. ტოიჯო. შემოქმედებითი კარიერის დასაწყისში მან დახატა ეკლესიები.
პრიმიტივიზმის ნათელი წარმომადგენელი; მან თავად უწოდა თავის სტილს "აკადემიური პრიმიტივიზმი".
მისი ნახატები ძალიან მართალია. ლადო ისე ხატავს ცხოვრებას, როგორც ხედავს, შემკულობის გარეშე.
ყველა ნამუშევარში, რომელიც დაუყოვნებლივ და სამუდამოდ იპყრობს, არის ნამდვილი სიყვარული საქართველოსადმი, მსუბუქი ირონია და თბილი იუმორი.
ავტორი ამბობს, რომ როდესაც ის ხატავს თავის ნახატებს, ის არის "კარგ სამყაროში", სხვა განზომილებაში. თევდორაძე მათზე ხშირად ასახიერებს საკუთარ თავს ან თავის მეგობრებს.
მაგალითად, ნახატში" სურვილების ხე " ლადო ადვილად ამოსაცნობია: მას ხელში სურათი უჭირავს, მის გვერდით კი მანანის ცოლია.
"სოფლის კლუბი" არის ყველა, ვისაც ავტორი კარგად იცნობს. ტილო მის სახლშია, ის არ იყიდება.
თევდორაძე ამბობს, რომ ყოველდღე უნდა იმუშაო, შემოქმედის სული არ უნდა დაიზარო.
ნინო ჩაკვეტაძე
ყველაზე კეთილი ქართველი მხატვარი ნინო ჩაკვეტაძე სამხატვრო ინსტიტუტისა და თბილისის სამხატვრო აკადემიის კურსდამთავრებულია. ის ამბობს, რომ ხატავს იმას, რაც თავად განიცადა, რამაც კვალი დატოვა მის სულში. ყველაზე ხშირად, მისი გმირები არიან ბავშვები და მოხუცები, რომელთაც სურთ დაცული და caressed, გარშემორტყმული ზრუნვა.
ნინოს აქვს ნამუშევრები, სადაც იგრძნობა ოჯახური ღირებულებები და თაობების უწყვეტობა. აქ არის ბრძენი ბებია, ბაბუა ფერწერა "სინაზის" ეძებს საძილე ბავშვი. მათ იციან, რომ ბავშვის ცხოვრების გზაზე იქნება სიხარულიც და მწუხარებაც, ამიტომ ისინი ცოტა სევდიანები არიან. ნახატი სავსეა სითბოთი და ზრუნვით.
ნინოს ტილოებზე გამოსახულ ბავშვებს რომ ვუყურებ, ბევრი თავს ბავშვებად ცნობს, ვიღაც კი მის ნამუშევრებს სევდიანად, სევდიანად მიიჩნევს. მაგრამ არავინ რჩება გულგრილი.
ეს სურათები ეხება, ისინი შეაღწიონ სულს. ისინი ნოსტალგიურად ჟღერს ბავშვობაში,რომლის განშორებაც არ მინდა ამდენი.
ზოგჯერ ჩაკვეტაძის ნაწარმოებები ავტობიოგრაფიულია. მაგალითად, "ავტოპორტრეტი ხეზე": ტოტზე მჯდომი გოგონა პატარა ნინოა.
გასაკვირი არ არის, რომ ისინი ამბობენ, რომ ნინოს შემოქმედება სტრესისა და დაღლილობის წამალია, ის კურნავს, კურნავს სულს. ნინო მონაწილეობდა მეტაფორული რუკების შემუშავებაში, რომლებსაც ფსიქოლოგები პაციენტებთან მუშაობისას იყენებენ.
მხატვრის ნამუშევრები კარგად არის ცნობილი სახლში და მის ფარგლებს გარეთ.
ლევან მოსიაშვილი
ლევან მოსიაშვილი დაიბადა 1971 წელს ქალაქ თელავი, საბაზო განათლებით-ბიოლოგი, ბიოლოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატი, მაგრამ მან ხატვა ბავშვობიდან დაიწყო. პირველი მასწავლებელი იყო მამა-მხატვარი თამაზ მოსიაშვილი, სწორედ მან ასწავლა შვილს სხვადასხვა სტილში მუშაობა.
მისი ნამუშევრების ცენტრში არის მისი მშობლიური საქართველო, ხალხური ცხოვრება და თვალწარმტაცი ბუნება. მან შვილისთვის ცხოველების მოზაიკური გამოსახულებები შექმნა. ტილოები გაჟღენთილია მზით, ნათელი ფერები მაყურებელს აგრძნობინებს, რომ ცხოვრება საოცრად ლამაზია.
2008 წელს ლევანმა საფრანგეთში გაიმარჯვა კონკურსში და შესთავაზეს იქ საცხოვრებლად გადასვლა. სხვა ქვეყანაში ცხოვრებამ ნათელი კონტრასტები მოუტანა მის შემოქმედებას. გაფართოვდა მხატვრის შემოქმედებითი ჰორიზონტები, კავკასიურ ხიბლს დაემატა ევროპული ტენდენციები და გარკვეული თავისუფლება. იგი აბსტრაქციონიზმით დაინტერესდა, თუმცა ქართული პეიზაჟების ხატვასაც აგრძელებს.
ქართველი მხატვრების შემოქმედება უნიკალურია, მათი ნახატები გასაოცარი და დასამახსოვრებელია, ისინი დიდი ხანია მსოფლიოს მხატვრული მემკვიდრეობის ნაწილია. ყველა მხატვარს აერთიანებს მთავარი თემა-მშობლიური ქვეყნისა და მისი ხალხის სიყვარული. ბევრი მხატვარი ცნობილია საქართველოს ფარგლებს გარეთ, მათი ნახატები ინახება მუზეუმებში, გამოფენილია სამხატვრო გალერეებში.
მადლობის კატალოგის გვერდებზე ნახავთ უფრო მომხიბვლელ სტატიებსა და მიმოხილვებს საქართველოში კულტურული ცხოვრების, მისი წეს-ჩვეულებებისა და ტრადიციების შესახებ. გადადით ვებგვერდზე და გაეცანით მსოფლიოს უძველეს ხალხს!
20 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Благодаря Madloba.info. я открыла для себя много самобытных грузинских художников. Мне понравились работы Ладо Тевдорадзе и Нино Чакветадзе, даже захотелось поближе познакомиться с их творчеством. Здорово, что опубликовали работы этих мастеров.