საქართველოს თანამედროვე ღირსშესანიშნაობაა შავნაბადას მონასტერი ქვემო ქართლში, რომელიც აშენდა 1992 წელს.
შავნაბადას მონასტერი ქვემო ქართლში წმინდა გიორგის ერთ დროს დანგრეული ეკლესიის ადგილზე აშენდა. მონასტრის შენობა განსაკუთრებულ ინტერესს იწვევს მათთვის, ვინც დაინტერესებულია საქართველოს ეროვნული მხატვრული ტრადიციებით
ქვემო ქართლში საქართველოს სამხრეთ-აღმოსავლეთ კიდეში მდებარეობს მე-20 საუკუნის ქართული რელიგიური ხუროთმოძღვრების ძეგლი-შავნაბადას მონასტერი. მთელი რეგიონი საკმაოდ რელიეფური ტერიტორიაა ხშირი ტყეებით, ხეობებითა და ღრმა ხეობებით, აქ გვხვდება საქართველოს ულამაზესი ადგილები.
მონასტერი აშენდა 1992 წელს წმინდა გიორგის შუა საუკუნეების ეკლესიის ადგილზე, მშენებლობის კურთხევა პირადად მისცა სრულიად საქართველოს პატრიარქმა-ილია მეორემ. მონასტერი დამზადებულია აგურისა და ქვისგან, შიგნით კი უხვად არის მორთული ეროვნული ორნამენტებით და ნაკვეთებით, თუ გაინტერესებთ ტრადიციები და გამოყენებითი შემოქმედება, მაშინ საქართველოში სანახავია.
ლეგენდა
საქართველოს ღირსშესანიშნაობები ხშირად ლეგენდებითა და საიდუმლოებებით არის მოცული. გამონაკლისი არც შავნაბადას მონასტერი იყო.
შავნაბადას მონასტრის ლეგენდის მიერ აღწერილი მოვლენები მოხდა 1795 წელს – ხან აღა-მუჰამედის შეიარაღებული შეჭრის დროს. სპარსეთის ხანმა და მისმა ჯარმა უკვე დაიპყრეს თბილისი და დაიწყეს ქალაქის ძარცვა, არ იცოდნენ წყალობა. მათ თავიანთი ბანაკი მდინარე მტკვრის ერთ-ერთ ნაპირზე დააარსეს დიდებული მთის ძირში, სოგანლუგადან არც თუ ისე შორს, სადაც სპარსელები ყოველ ღამე ბრუნდებოდნენ თავიანთი ნაძარცვით და გამარჯვებას ძალადობრივად აღნიშნავდნენ, მაგრამ მათ ვერ მოახერხეს ქალაქების გაძარცვა და ადგილობრივი მოსახლეობის დაუდევრად მოკვლა დიდხანს. მზის ჩასვლის შემდეგ, ბნელ სამოსში მარტოხელა მხედარი თავს დაესხა დამპყრობელთა ბანაკს, რომელზეც ეწერა" შავი ნაბადი", უსახო მეომარმა მნიშვნელოვანი ზიანი მიაყენა მთელ ბანაკს, მან მოკლა მძარცველები და შეაშინა მთელი ჯარი. სპარსელები ცდილობდნენ მის დაჭერას და მოკვლას, მაგრამ მცდელობა არ იყო წარმატებული, ამიტომ დამპყრობლებს მხოლოდ ერთი გზა ჰქონდათ დარჩენილი – ტერიტორიის დატოვება.
მოსახლეობა ძალიან ბედნიერი იყო დამპყრობლების გამგზავრების შესახებ. მათ გამოიცნეს, რომ იდუმალი მხედარი იყო წმინდა გიორგი, მის საპატივცემულოდ მათ მეტსახელად დაარქვეს ახლომდებარე მწვერვალი-შავის ნაბადი, რომელიც მხედარივით იცავდა მათ ამინდისგან.
აღა-მუჰამედმა გადაწყვიტა ცოტა ხნით დაეტოვებინა და განახლებული ძალით დაბრუნებულიყო, რომ ეს ჯიუტი ტერიტორია თავისთვის დაეკავებინა. ერთი წლის შემდეგ ხანის ჯარებმა კვლავ შეუტიეს საქართველოს ტერიტორიას, მათ შექმნეს ბანაკი შეტევის დასაგეგმად და დამარცხების წინა დღეს მოკლეს არმიის ლიდერი აღა მუჰამედი და მტრებს კვლავ მოუწიათ უკან დახევა.
დასახლების მცხოვრებლებს სჯეროდათ, რომ წმინდა გიორგიმ ისინი გარკვეული სიკვდილისგან იხსნა, მისი მადლიერებით ხალხმა ტაძარი ააშენა შავის ნაბადის მთის ფერდობზე.
6 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Верно, стоит взглянуть на Шавнабадский монастырь и кажется, будто это место охраняется высшими силами от напастей и врагов, до того красиво.