საგარეჯო: დავით გარეჯის ტაძარი საქართველოში მღვიმევის მონასტრების კომპლექსია.
VI საუკუნის ქართული მღვიმური მონასტრების კომპლექსი სიძველის ნამდვილი პერსონიფიკაციაა, რომელიც წმიდა მოღვაწემ დავითმა დააარსა. გარეჯის უდაბნო არ ითვლება ადამიანისთვის უსაფრთხო ადგილად, ადგილობრივი ფაუნა სავსეა გველგესლებით და საკმაოდ დიდი ხვლიკებით. თავად საგარეგიოში ტურისტებს შეუძლიათ გაისეირნონ ადგილობრივ ვენახებში და დაათვალიერონ დანარჩენი ღირსშესანიშნაობები.
პირველი, რაც კახეთში მდებარე საგარეჯოს ხსენებისას იბადება, დავით-გარეჯის ტაძარია, რომელიც მღვიმევის მონასტრების მთელი კომპლექსია.
თბილისიდან 60 კმ - ში მდებარე დავით გარეჯის ტაძარი ორ ნაწილად იყოფა, რომელთაგან ერთი თანამედროვე აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე მდებარეობს და ტერიტორიული დავის მიზეზია. კომპლექსის სიგრძე დაახლოებით 25 კმ-ია და მოიცავს კლდეებში ამოკვეთილ 20 მონასტერს.
იგი დაარსდა მე -6 საუკუნეში ბერი დავითის მიერ, რომელიც დასახლდა გარეჯაში, ბუნებრივ გამოქვაბულში. წმინდა მოღვაწენი ველური ირმის ფესვებს და რძეს ჭამდნენ. გარკვეული დროის შემდეგ მას მიმდევრები ჰყავდა. აღსანიშნავია, რომ გარეჯის უდაბნო საცხოვრებლად ერთ-ერთ ყველაზე არასასიამოვნო ადგილად ითვლება.
ადგილობრივი ფაუნა, თუ გჯერათ ისტორიების, შეიძლება მართლაც სახიფათო იყოს. ერთ დროს გარეჯის უდაბნოში სერპენტარიუმი იყო, რომელიც, რატომღაც, დაიშალა. ქვეწარმავლები განსაკუთრებით აქტიურები არიან გაზაფხულის ბოლო თვეში, მაისში. გარდა vipers, არსებობს turtles, hoopoes და საკმაოდ დიდი ხვლიკები.
რაც შეეხება თავად საგარგიოს, მასში დაახლოებით 12 ათასი ადამიანი ცხოვრობს. აქ ბევრი ვენახია-კლიმატი და ლანდშაფტი განკარგავს. მაგრამ პრაქტიკულად არ არსებობს ღვინის წარმოების ქარხნები. დავით-გარეჯის მღვიმევის მონასტრების მონუმენტური გამოქვაბულის კომპლექსის გარდა, ტურისტებსა და მოგზაურებში პოპულარულია მანავის, ნინოწმინდის, საბერებისა და ჰაშმის ტაძრები.
9 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Мне очень интересно как это всё делалось и как там жили люди. Змей и ящериц там точно должно быть много, так как летом и весной они любят отдыхать на прогретых камнях и плитах.