მიხეილ ჯავახიშვილის მუზეუმი: ისტორიული მემკვიდრეობა საქართველოში.

მიხეილ იავახიშვილის მუზეუმი გვთავაზობს ჩაძირვას ცნობილი ქართველი მწერლის ცხოვრებაში და შემოქმედებაში, გამოავლინოს მისი წვლილი ლიტერატურულ მემკვიდრეობაში.

საქართველოს მუზეუმები
6

მუზეუმში დაცულია ქართველი მწერლის, ჟურნალისტის, საზოგადო და პოლიტიკური მოღვაწის მიხეილ ჯავახიშვილის (1880-1937) ცხოვრებისა და მოღვაწეობის ამსახველი სამახსოვრო ნივთები, დოკუმენტები და ფოტოგრაფიული მასალები. მუზეუმი დაარსდა 1987 წელს.

მიხეილ ჯავახიშვილი განათლება პარიზის უნივერსიტეტში მიიღო. პირველი მოთხრობა "ჩანჩურა" (1903) გამოქვეყნდა გაზეთ "ცნობის პურცელში" (საინფორმაციო ფურცელი). რედაქტორობდა გაზეთ "ივერიას" (1904). უსამართლობის წინააღმდეგ მებრძოლი მიხეილ ჯავახიშვილი დევნიდა როგორც მეფის რუსეთში, ისე საბჭოთა ხელისუფლების მიერ. იგი მეოცე საუკუნის ქართული რეალისტური რომანის ერთ-ერთ ფუძემდებლად ითვლებოდა. მის კალამს ეკუთვნის ქართული პროზის მარგალიტები" თეთრი საყელო"," კურკის ქორწილი"," კვაჭი კვაჭანტირაძე"," არსენი მარაბდადან"," მიგრანტები ჯაყო " და სხვა.

ბრიტანელი ლიტერატურათმცოდნე დონალდ რეიფილდი მიხეილ ჯავახიშვილის სტილს, იუმორს, ფარულ ირონიასა და მორალურ პათოსს სტენდალის, მაუპასანტისა და ზოლას თვისებებს ადარებს. მიხეილ ჯავახიშვილმა თარგმნა გაი დე მოპასანტის, გ.სენკევიჩის, ა. ჩეხოვის და სხვათა ნაწარმოებები.

მიხეილ ჯავახიშვილი საქართველოს ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის ერთ-ერთი დამფუძნებელი იყო. 1922-1924 წლებში . იყო საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტის წევრი და აქტიურად მონაწილეობდა 1924 წლის აჯანყების მომზადებაში. საბოლოო ჯამში, 1937 წელს ბოლშევიკებმა მიხეილ ჯავახიშვილი დახვრიტეს. მას ბრალად ედებოდა მწერალ გრიგოლ რობაქიძის გერმანიაში გაქცევის ხელშეწყობა და ანდრე გიდის წიგნში Retour de L ' URSS-ში შემავალი ქართველი მწერლების დახასიათების ღიად მხარდაჭერა. მიხეილ ჯავახიშვილს, ფაქტობრივად, სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს მისმა კოლეგებმა-ქართველმა მწერლებმა. 1937 წლის 22 ივლისს, როდესაც პოეტმა პაოლო იაშვილმა მწერალთა კავშირის შენობაში პროტესტის ნიშნად თავი მოიკლა, მწერალთა კავშირის სხდომამ მიიღო დადგენილება, რომელშიც პაოლოს ქმედება ანტისაბჭოთა პროვოკაციად შეფასდა. მიხეილ ჯავახიშვილი ერთადერთი იყო, ვინც ამ დადგენილებას არ დაეთანხმა. 4 დღის შემდეგ, 27 ივლისს, მწერალთა კავშირის პრეზიდიუმმა კენჭი უყარა შემდეგ გადაწყვეტილებას: "მწერალთა კავშირიდან ჯაშუშისა და დივერსანტის მიხეილ ჯავახიშვილის განდევნა."

Реклама Consult.jpg
სტატიის შესაფასებლად.
მიხეილ ჯავახიშვილის მუზეუმი
სტატიის ავტორი

ალა სმირნოვა

მე ვარ ალა სმირნოვა, და მე სრულიად ვარ შეყვარებული საქართველოში. ჩემი ვნებაა გაზიარება საოცარ ისტორიებს და ამ ქვეყნის მდიდარ ძველ კულტურაში. როგორც საქართველოს ღიარმოსანების ექსპერტი, მე მზად ვარ გაგაცნობებთ კავკასიურ სტუმრობის, უჩვეულო ტრადიციებისა და უნიკალური პეიზაჟების ჯადოსნურ მსოფლიოს. ჩემთან თქვენ გაიცნობთ საქართველოს ყველაზე უცნაურ კუთხეებში!

განახლებულია:

6 комментариев

შედით კომენტარის დასატოვებლად

  • A
    alinakus1095
    Михаила по-праву можно считать одним из лучших писателей ХХ века. Судьба у писателя была тяжелая, из-за его статей с критикой власти, ему пришлось эмигрировать, в дальнейшем он был несколько раз арестован и даже сослан. Из-за его работ также пострадали члены его семьи: жена и брат. А до 1950 года его работы запрещены и только потом переизданы.
  • A
    annushka.kvasova
    Какой же все-таки великий, талантливый и трудолюбивый человек Михаил Джавахишвили. Мне часто при прочтении биографии поэтов и писателей девятнадцатого-двадцатого веков хочется плакать, хотя удивлять-то нечему, всегда за борьбу справедливости и независимости их гнали и осуждали, готовы были растерзать просто, а все потому что никто никогда не понимает, что главное для писателя - это свобода слова, самовыражение, познать эту жизнь во всевозможных красках, доказать правоту мнения, а также подарить людям свое творчество и свои умения. Мне жаль, что жизнь Михаил Джавахишвили оборвалась из-за расстрела, такие великие люди нужны стране, людям следуют гордиться ими, а не гнать. Непростая жизнь талантливого человека.
  • A
    Anastasia
    Спасибо авторам Мадлобы за то, что просвещают нас всех и знакомят с выдающимися людьми. Обязательно найду книгу Михаила Джавахишвили и прочитаю его рассказы, если конечно такие книги существуют на русском языке. Но мне кажется, что такие книги есть. Конечно, очень жаль, что в 1930-е года прошлого столетия так много было «расстрельных статей» и так много талантливых людей погибли так рано и не смогли дальше работать на благо потомков. При возможности обязательно посещу музей Джавахишвили, так как его история меня очень заинтересовала.
  • K
    kirohke2345
    Я хотела бы рассказать о своем впечатлении от прочтения статьи о Музее имени Михаила Джавахишвили. Я была приятно удивлена, когда узнала, сколько интересного можно узнать о Грузии, глядя на экспонаты, хранящиеся в этом музее. Весь музей полон истории и культуры Грузии, и это было прекрасное обновление знаний для меня. Я была особенно заинтригована тем, как музей организован. Это не просто место, где можно увидеть исторические артефакты, это место, где можно полностью погрузиться в историю Грузии и узнать больше о ее культуре, традициях и народах. Я думаю, что это один из лучших музеев, которые я когда-либо посещала. Кроме того, я хотела бы отметить отличную работу автора статьи. Его рассказ о музее был невероятно детальным и интересным. Он помог мне лучше осознать важность наследия Грузии и понять, как его сохранение является важным фактором в развитии культуры. Большое спасибо автору за такую информативную и интересную статью. В целом, я хотела бы порекомендовать эту статью всем, кто интересуется историей и культурой Грузии. Однозначно, стоит посетить Музей имени Михаила Джавахишвили, чтобы узнать больше о богатой истории и культуре Грузии. Благодарю автора статьи за такой интересный и познавательный материал.
  • K
    Kira
    Интересная и полезная статья ,как говорится народ должен знать своих героев. Познакомится с подробной жизнью Михаила Джавахишвили можно посетить музей. Обязательно надо привлекать молодежь,чтобы чтили историю и людей сотворивших историю.
  • Д
    Данил
    Для меня было бы очень интересно посетить музей Михаила Джавахишвили. Наверное, каждый знаком с деятельностью Джавахишвили по урокам истории в школе, каждый читал его выступления. Но мало кто знаком с его деятельностью по настоящему, не в "общих чертах". Поэтому я считаю, что основывать подобные музеи необходимо хотя бы для того, чтобы просвещать молодежь и хранить память о великих деятелях.