უძველესი ქართული მხატვრობა და თანამედროვე მხატვრობის ფუძემდებელი ქართველი მხატვრები არიან.
ქართულ მხატვრობას საფუძველი ჩაუყარეს ტაძრის მხატვრობით დაკავებულ ოსტატებს. უფრო თანამედროვე ქართველ მხატვრებს შორის ყველაზე ცნობილია პრიმიტივისტი ნიკო ფიროსმანი.
გაეცანით ქართულ ტრადიციებს ფერწერაში⬇️
ქართველი მხატვრების ნამუშევრები მართლაც უნიკალური და დასამახსოვრებელია.
და ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ მათ შემოქმედებაში ოსტატებმა გამოიყენეს მდიდარი ფერის პალიტრა, რთული ორნამენტები და საოცარი სურათები. ქართული ნახატის კულტურა ნულიდან არ განვითარებულა.
ეს არის უზარმაზარი კულტურული ფენა, რომელიც მრავალი საუკუნის განმავლობაში გროვდებოდა და ივსებოდა და შემდგომში გადაეცა დღევანდელ თაობებს. დღესაც ყველას შეუძლია დატკბეს VII-XIII საუკუნეებში შექმნილი ფრესკების ბრწყინვალებით, რომლებიც ამშვენებს ქართული ეკლესია-მონასტრების კედლებს, უძველესი ხელნაწერები და ხატები. და ეს ყველაფერი არსებული პროგრესისა და კულტურული და ისტორიული მემკვიდრეობისადმი ფრთხილი დამოკიდებულების წყალობით. და ეს ყველაფერი არ არის, რითაც საქართველო შეიძლება დაიკვეხნოს.
შუა საუკუნეებში ხატების მხატვრობით დაკავებულნი ოსტატები მიჰყვებოდნენ ძველი, ელინისტური და ბიზანტიური სკოლების ტენდენციებს. ბიბლიური თემები და წმინდანთა ცხოვრება გამოიყენებოდა კედლის მხატვრობისთვის, ფრესკები ხშირად ასახავდნენ იესოსა და მოციქულების ფიგურებს.
გარდა ამისა, ტრენდში იყო მოზაიკური ნახატები სხვადასხვა რელიგიურ თემაზე. კიდევ ერთი დიდი ხნის ტრადიცია არის ხელნაწერების გაფორმება ფერადი მინიატურებითა და ორნამენტებით. ნებისმიერი ამ განათებული ხელნაწერი შეიძლება ღირდეს ბედი.
ტრადიციული ქართული მინიატურა გარკვეული ფერის სქემის გამოყენებით შეიქმნა. მხატვრები იყენებდნენ წითელ-ყავისფერ და ალუბლის ჩრდილებს. ასევე შეგიძლიათ იპოვოთ ნამუშევრები, რომლებიც შესრულებულია ყვითელი საღებავის, სეპიისა და კობალტის გამოყენებით.
ყოველივე ზემოთქმული შეიძლება მივაწეროთ ტრადიციული ქართული ორნამენტების თავისებურებებს. მხატვრები, რომლებიც მიჰყვებოდნენ კონსტანტინოპოლის სკოლის ტრადიციებს, უფრო რბილ მასშტაბს იყენებდნენ მინიატურებთან მუშაობისას. მათ შორისაა ლურჯი, მწვანე და წითელი ფერებში. ფონისთვის ოსტატები ხშირად ირჩევდნენ ოქროსფერ ფერს.
თუ ამ საკითხს ფილოსოფიური კუთხით მივუდგებით, მარტივი ანალოგიის გაკეთება შეგვიძლია ხელოვნების ხიდთან შედარებით. წარსული ეპოქები მოქმედებს როგორც ერთი ნაპირი, ხოლო მეორე ნაპირი სხვა არაფერია, თუ არა აწმყო დრო. ხოლო ხიდი, ანუ ხელოვნება არის ცოცხალი კავშირი სულიერ სამყაროსა და დროის არ ეშინია ადამიანის კულტურულ მემკვიდრეობას შორის.
თანამედროვე მხატვრობაში ეს გამოიხატება იმით, რომ დღევანდელი ქართველი მხატვრები პატივს სცემენ და აგრძელებენ წინა თაობის ოსტატთა საუკეთესო ტრადიციებს. მათ ნამუშევრებში ასევე თვალყურს ადევნებენ მრავალფეროვან ექსპრესიულ საშუალებას, მდიდარ სურათებს და მრავალფეროვან ფერთა გადაწყვეტილებებს. ზოგიერთი ეყრდნობა ფერის, ტონისა და ტექსტურის ძალას. ეს უკანასკნელნი ცდილობენ იპოვონ ფორმის პლასტიკური სიცხადე.
Приглашаем для общения про Грузию
საქართველოს ხელოვანები
ფერი და ტონი განიხილება ორგანიზების პრინციპად, რომელიც აერთიანებს ერთ თვალწარმტაცი სურათს. ქართული ხელოვნება ხასიათდება ტრადიციული ეროვნული ელემენტებისა და ევროპული სტილის დახვეწილი შერწყმით. ისევე როგორც მთელი კულტურა, იგი დაფუძნებული იყო ევროპული, არაბული, ანატოლიური, ოსმალეთის და შორეული აღმოსავლეთის კულტურების გავლენის ქვეშ. ამის მიზეზი საქართველოს საინტერესო გეოგრაფიული მდებარეობა იყო.
ქვეყანა მდებარეობს ევროპასა და აზიას შორის. მისმა ვექტორმა, რომელიც აერთიანებს ჩრდილოეთს, სამხრეთს, აღმოსავლეთს და დასავლეთს, მას მნიშვნელოვანი სავაჭრო პუნქტი აქცევს ისტორიულ აბრეშუმის გზაზე. სავაჭრო ურთიერთობების განვითარებამ, საკუთარ მდიდარ რესურსებთან ერთად, საბოლოოდ ჩამოაყალიბა კულტურების ერთიანობა.
მთელი მსოფლიო იცნობს ისეთი ცნობილი მხატვრების შემოქმედებას, როგორებიც არიან დავით კაკაბაძე, ლადო გუდიაშვილი და ელენა ახვლედიანი. ყველა მათგანი 20-იან წლებში პარიზში მუშაობდა. არანაკლებ ცნობილები არიან ასევე სერგეი ქაბულაძე, კორნელიუს სანაძე, გიგო გაბაშვილი, სიმონა ვირსალაძე. თითოეული მათგანი, სამართლიანად, არის მნიშვნელოვანი პიროვნება, რომელმაც უდიდესი წვლილი შეიტანა საქართველოს კულტურაში, მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის შემადგენელ ნაწილს.
ქართულ კულტურაში განსაკუთრებული ადგილი უკავია ლეგენდარულ პირველყოფილ მხატვარს ნიკო ფიროსმანიშვილს, ან როგორც მას ფიროსმანსაც უწოდებენ. ის არის ეროვნული გმირი, რომლის ნამუშევრები ხელოვნებათმცოდნეებისთვის ნამდვილ აღმოჩენად იქცა. ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა 1900 წელს ტფილისში, იყო თვითნასწავლი.
როგორც მისი კოლეგების უმეტესობა, ისიც სიღარიბეში ცხოვრობდა. მას ხშირად უწევდა წვნიანი თასისთვის ან ღამისთევის საწოლზე მუშაობა. როგორც ტილო თავისი ნახატებისთვის, ის იყენებდა ჩვეულებრივ ზეთის ქსოვილს, რომელიც ფარავს კაფეების მაგიდებს, ნაკლებად ხშირად მუყაოს და თუნუქის.
ფაქტია, რომ ტექნიკური ტილოზე დაფუძნებული ზეთოვანი ქსოვილი ადვილად იჭრებოდა და იღუნებოდა, ზეთი მასზე უპრობლემოდ ედო და მტკიცედ იჭერდა. ასეთი ცხოვრება უარყოფითად იმოქმედებს ნებისმიერი ადამიანის ჯანმრთელობაზე და არც ნიკო იყო გამონაკლისი. ტუბერკულოზით დაავადდა და გაურკვევლობაში გარდაიცვალა. იგი 1912 წელს გაიხსნა ფუტურისტმა მხატვარმა მიხაილ ლე-დანტუმ და ძმებმა კირილ და ილია ზდანევიჩებმა.
მათ პირველებმა შეადარეს მისი ნამუშევრები ცნობილი ფრანგი პრიმიტივისტის ანრი რუსოს ნახატებს. ბევრი ქართველი ხელოვანისთვის მისი შემოქმედება არა მხოლოდ შთაგონების წყაროა, არამედ წმინდა ხელოვნების ნიმუშია, რომელიც არ არის დატვირთული აკადემიური სტაგნაციით.
ქართველი მხატვრების ნამუშევრები
ფიროსმანი . მის სახელს ულამაზესი ლეგენდა უკავშირდება. მისი თქმით, ერთ მხატვარს შეუყვარდა ბალერინა და გრძნობებით სავსემ მას ძალიან უჩვეულო საჩუქარი გადასცა უზარმაზარი რაოდენობის ფორთოხალი. ტურის დროს სასტუმროს წინ მოედანი, სადაც ის ცხოვრობდა, ციტრუსებით იყო მოფენილი.
ეს ამბავი მოგვიანებით ანდრეი ანდრეევიჩ ვოზნესენსკიმ გამოიყენა სიმღერის "Million Roses" ტექსტის დასაწერად, რომელიც მოგვიანებით შეასრულა ცნობილმა მომღერალმა ალა პუგაჩოვამ. მხოლოდ ფორთოხალი ავტორმა შეცვალა უფრო რომანტიული, მისი აზრით, ვარდებით.
თქვენ არ გჭირდებათ იყოთ ექსპერტი მხატვარი, რომ ისიამოვნოთ პრიმიტიული ხელოვნების საოცარი მაგალითებით. საკმარისია თბილისის ქუჩებში გასეირნება, სადაც მაღაზიებისა და დუხანების გარე კედლები მრავალი ნამუშევრებითაა შემკული.
ისინი ასახავს მრავალფეროვან საგანს: მდიდარ ქართულ ქეიფებს, რთველის პროცესს ან უბრალოდ პროდუქციის გამოსახულებებს. ეს ყველაფერი უსახელო მხატვრების ნამუშევრებია, რომელთაგან თითოეული შეიძლება ერთ დღეს ახალი ფიროსმანი გახდეს.
18 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Как - то в статьях я уже знакомилась с его работами , но не читала о его бедной жизни. Холсты для картин он заменял клеенкой, иногда картоном, я если честно в шоке, он большой молодец, не унывал, а наоборот, искал методы и поверхности, на которые лучше ложились краски и творил,чтобы прокормиться и выжить. Но, к большому сожалению, Нико заболел и умер, не дождавшись славы. Многие удивляются, что даже в искусстве, в живописях они соблюдали традиции.. А как иначе, этим Грузия и отличается от многих стран.С древних времен и по сей день, не изменяют своим традициям.