ქართული ღირსშესანიშნაობები თბილისში-ვერეს პარკი, წარსულიდან მომავალამდე.
თბილისის ვერის პარკსაც თავისი ისტორია აქვს, უფრო სწორად, ის ადგილი, სადაც მდებარეობს. მე-18 საუკუნეში აქ ბაღი იყო. პარკი მე-20 საუკუნეში გამოჩნდა, მაგრამ ახლაც მის ტერიტორიაზე შემორჩენილია მე-12 საუკუნის ლურჯის მონასტერი. აქ არის სპორტის ადგილები
საქართველოს ღირსშესანიშნაობები ყოველთვის იპოვის რაღაც გაოცებას seasoned მოგზაური, რადგან თუნდაც ფეხით ჩვეულებრივი პარკი შეიძლება გახდეს მთელი immersion ისტორიაში და კულტურის ქვეყანაში. თბილისში ვერის პარკს ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ადგილის ტიტული აქვს ქალაქის აურზაურისგან დასასვენებლად.
პარკი მდებარეობს ორი ქუჩის: კოსტავასა და ნიკოლაძის კვეთაზე. ვერის საცხოვრებელი ფართი ლამაზი, მოწესრიგებული სახლებით დასახლდა პარკის მახლობლად.
პარკის შიდა სტრუქტურა სტუმრების მასში ყოფნას ძალიან საინტერესოს გახდის, რადგან არის: სპორტული კლუბი, მათ შორის კალათბურთისა და ფრენბურთის ზონა, კრივის ბეჭედი, ჩოგბურთის კორტი და ალპინიზმისა და კლდეზე ცოცვის საშუალებებიც კი.
ჭადრაკის სასახლე გათვალისწინებულია განსაკუთრებით ინტელექტუალებისთვის, სადაც ყველა ასაკის ადამიანს უყვარს ჭადრაკის თამაში.
ვერეს პარკის ბაღში დაახლოებით 61 სახეობის ხე და ბუჩქია, ესენია: ნაძვი, ზელქვა, კედარი, მუხა და სხვა. ეს ჯიში სტუმრებს კომფორტულ გასეირნებას და სუფთა ჰაერს აძლევს.
ვერის ბაღის შუაგულში შეგიძლიათ იხილოთ ექვთიმე თაყაიშვილის (ქართველი ისტორიკოსი, არქეოლოგი, ქველმოქმედი) ბრწყინვალე ქანდაკება და ცნობილი მერაბ კოსტავის (პოეტი, მუსიკოსი, ქართველი ერის გმირი) ბიუსტი. პარკში უბრალო ვიზიტიც კი ადასტურებს, რომ საქართველოში ბევრი საინტერესო ადგილია სანახავი და რაც მთავარია – უფასოდ.
საინტერესო ფაქტი: საქართველოში ალპინიზმის ფუძემდებლები, ალიოშა, სიმონ და ალექსანდრა ჯაფარიძეები, ვერის პარკის ბაღში დაკრძალეს. ამ ოჯახმა დიდი წვლილი შეიტანა სსრკ-სა და საქართველოში შიდა ალპინიზმის განვითარებაში. პარკში მთამსვლელთა კლუბი ამ ოჯახს ეძღვნება და ოჯახის უფროსის ალიოშა ჯაფარიძის სახელს ატარებს.
მშვიდი, გაზომილი დასვენების მოყვარულები კმაყოფილი დარჩებიან ულამაზესი აყვავებული ბაღებით, მწვანე სივრცეებით მთელ პარკში და კრისტალურად სუფთა შადრევნის დრტვინვით. ვერის პარკი მოგზაურთა უმეტესობის მიხედვით "საქართველოს ულამაზესი ადგილების" სიაშია შეტანილი. პარკიდან არც ისე შორს არის კაფეები, რესტორნები, სასტუმროები და ტუალეტები – ყველაფერი რაც თქვენ გჭირდებათ კომფორტული დასვენებისთვის.
ვერის პარკში გასეირნების შემდეგ არ დაგავიწყდეთ თბილისის საკონცერტო დარბაზის, ფილარმონიის დარბაზის მონახულება.
ვერეს პარკის ისტორია
მე-18 საუკუნის მეორე ნახევარში თანამედროვე ვერის ბაღის ტერიტორია დანიბეგაშვილების უძველეს სათავადაზნაურო ოჯახს ეკუთვნოდა. მე -20 საუკუნემდე ამ მიწაზე იყო სასაფლაო, რომელიც დიდი ხანია ლიკვიდირებულია. მე -20 საუკუნის შუა ხანებში პარკი უკვე პოპულარობით სარგებლობდა ადგილობრივ მოსახლეობაში და ითვლებოდა პრესტიჟულ ადგილად ქალაქის გარეთ დასასვენებლად, ვიზიტორებისთვის გასართობი პროგრამაც კი იყო.
ვერის პარკის ლეგენდა ამბობს, რომ ცნობილი მხატვარი ნიკო ფიროსმანი პირველად შეხვდა ტურისტულ სილამაზის მსახიობს მარგარიტას, მათ ჰქონდათ მშფოთვარე რომანი, რომლის შესახებაც მალე დაიწერება სიმღერა "მილიონი ალისფერი ვარდი".
სსრკ-ში პარკს კიროვის სახელი მიენიჭა. არქიტექტორი ნ.ციციშვილი ბაღის რეკონსტრუქციას 1936 წელს განახორციელებს და იქ ს. მ. კიროვის ხსოვნის ძეგლს დაამონტაჟებს, კ. მერაბიშვილი კი ამ პროექტის მოქანდაკე გახდა. როდესაც საქართველომ დამოუკიდებლობა დაიბრუნა, პარკს ისევ ვერა დაარქვეს.
ჭადრაკის სასახლესაც აქვს საკუთარი საყრდენი, ეს ორსართულიანი სასახლე ეძღვნება ნონა გაფრინდაშვილს, ცნობილ საბჭოთა-ქართველ მოჭადრაკეს,სსრკ-ს ხუთგზის ჩემპიონს. პროექტზე მუშაობდნენ არქიტექტორები ვ.ალექსი-მესხიშვილი და გ. ღუდუშაური.
პარკის ტერიტორიაზე ასევე არის უძველესი კულტურული ძეგლი – ლურჯის მონასტერი (ლურჯი), რომელიც მიეკუთვნება მე -12 საუკუნის არქიტექტურას, ასევე ვერის ბაღის კიდევ ერთი ღირსშესანიშნაობა-წმინდა იოანე ოქროპირის ეკლესია.
ნიკოლაძის ქუჩაზე არის გასართობი ობიექტი-არქიტექტორ ა.მამინოშვილის მიერ 1949 წელს აშენებული საცხოვრებელი კორპუსი, რისთვისაც მიიღო სტალინის პრემია.
9 комментариев
შედით კომენტარის დასატოვებლად
Помимо красоты и развлечений, что предлагает этот парк, удивляет и его история.
Кладбище, место встречи влюблённых, реконструкции и перемены за переменами.
Поэтично это все, видимо поэтому столько деятелей культуры соприкоснулись с этим местом.